Józef Gieburowski
| Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1889 Gniezno, Prowincja Poznańska, Królestwo Prus |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 maja 1971 Kurytyba, Brazylia |
| Kierownik Agencji Konsularnej RP w Olsztynie | |
| Okres | od 1920 do 1921 |
| Poprzednik | Czesław Andrycz |
| Następca | Karol Ripa |
| Kierownik Konsulatu RP w Kwidzynie | |
| Okres | od 1921 do 1928 |
| Poprzednik | Stanisław Sierakowski |
| Następca | Władysław Mierzyński |
| Kierownik Konsulatu RP w Olsztynie | |
| Okres | od 1928 do 1934 |
| Poprzednik | Filip Zawada |
| Następca | Andrzej Zalewski |
| Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Kurytybie | |
| Okres | od 1936 do 1945 |
| Poprzednik | Czesław Kulikowski |
| Odznaczenia | |
  | |
Józef Gieburowski (ur. 17 lutego 1889 w Gnieźnie, zm. 22 maja 1971 w Kurytybie, Brazylia) – polski prawnik i urzędnik konsularny.
Życiorys
Pochodził z rodziny ziemiańskiej, syn Zygmunta i Wandy z d. Dzikowskiej. Uczęszczał do gimnazjum w Gnieźnie i Seminarium Nauczycielskiego w Tarnowie[1]. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Był kierownikiem Wydziału Handlowego Fabryki Cementu „Orzeł” w Noworosyjsku (1917–1919). Długoletni pracownik polskiej służby zagranicznej, zajmujący szereg funkcji, m.in. sekretarza nieformalnego konsulatu w Noworosyjsku (1919–1920)[2], kierownik agencji konsularnej w Olsztynie (1920–1921), wicekonsula/konsula i kierownika konsulatu w Kwidzynie (1921–1928), konsula i kierownika konsulatu w Olsztynie (1928–1934), radcy w MSZ (1934–1936), kierownik konsulatu generalnego w Kurytybie (1936–1945), gdzie też zamieszkał po II wojnie światowej.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[4]
Bibliografia
- Andrzej Gebel: Konsulat Rzeczypospolitej Polskiej w Kwidzynie w latach 1920–1939, Zeszyty Kwidzyńskie Nr 5, Towarzystwo Miłośników Ziemi Kwidzyńskiej Kwidzyn 2001, ISBN 83-914637-3-7, [w:] [2]
- Historia konsulatów w Olsztynie, [w:] [3]
Przypisy
- ↑ Krzysztof Smolana (opr.): Urzędnicy Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945. Przewodnik biograficzny, tom 1, Warszawa 2020
- ↑ Wojciech Skóra: Działalność polskiej służby konsularnej na terenach Rosji, Ukrainy i ZSRR w dwudziestoleciu międzywojennym (1918–1939), [w:] [1]
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu konsularnem”.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczyspospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r., Warszawa: Klub Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, 1933, s. 28.