Józef Gieburowski

Józef Gieburowski
Data i miejsce urodzenia17 lutego 1889
Gniezno, Prowincja Poznańska, Królestwo Prus
Data i miejsce śmierci22 maja 1971
Kurytyba, Brazylia
Kierownik Agencji Konsularnej RP w Olsztynie
Okresod 1920
do 1921
PoprzednikCzesław Andrycz
NastępcaKarol Ripa
Kierownik Konsulatu RP w Kwidzynie
Okresod 1921
do 1928
PoprzednikStanisław Sierakowski
NastępcaWładysław Mierzyński
Kierownik Konsulatu RP w Olsztynie
Okresod 1928
do 1934
PoprzednikFilip Zawada
NastępcaAndrzej Zalewski
Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Kurytybie
Okresod 1936
do 1945
PoprzednikCzesław Kulikowski
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Józef Gieburowski (ur. 17 lutego 1889 w Gnieźnie, zm. 22 maja 1971 w Kurytybie, Brazylia) – polski prawnik i urzędnik konsularny.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej, syn Zygmunta i Wandy z d. Dzikowskiej. Uczęszczał do gimnazjum w Gnieźnie i Seminarium Nauczycielskiego w Tarnowie[1]. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Był kierownikiem Wydziału Handlowego Fabryki Cementu „Orzeł” w Noworosyjsku (1917–1919). Długoletni pracownik polskiej służby zagranicznej, zajmujący szereg funkcji, m.in. sekretarza nieformalnego konsulatu w Noworosyjsku (1919–1920)[2], kierownik agencji konsularnej w Olsztynie (1920–1921), wicekonsula/konsula i kierownika konsulatu w Kwidzynie (1921–1928), konsula i kierownika konsulatu w Olsztynie (1928–1934), radcy w MSZ (1934–1936), kierownik konsulatu generalnego w Kurytybie (1936–1945), gdzie też zamieszkał po II wojnie światowej.

Ordery i odznaczenia

Bibliografia

  • Andrzej Gebel: Konsulat Rzeczypospolitej Polskiej w Kwidzynie w latach 1920–1939, Zeszyty Kwidzyńskie Nr 5, Towarzystwo Miłośników Ziemi Kwidzyńskiej Kwidzyn 2001, ISBN 83-914637-3-7, [w:] [2]
  • Historia konsulatów w Olsztynie, [w:] [3]

Przypisy

  1. Krzysztof Smolana (opr.): Urzędnicy Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945. Przewodnik biograficzny, tom 1, Warszawa 2020
  2. Wojciech Skóra: Działalność polskiej służby konsularnej na terenach Rosji, Ukrainy i ZSRR w dwudziestoleciu międzywojennym (1918–1939), [w:] [1]
  3. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu konsularnem”.
  4. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczyspospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r., Warszawa: Klub Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, 1933, s. 28.