Józef Gromek

Józef Gromek (ur. 20 kwietnia 1931 w Częstocicach, zm. 19 kwietnia 1985) – polski szachista.

Życiorys

Studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1954–1970 siedmiokrotnie awansował do finałów mistrzostw Polski. W 1955 r. we Wrocławiu zdobył tytuł mistrza kraju. Bliski powtórzenia tego sukcesu był w 1959 r., dzieląc pierwsze miejsce w finale rozegranym w Łodzi (wspólnie ze Stefanem Witkowskim, jednak dogrywkę o mistrzowski tytuł przegrał i ostatecznie zdobył srebrny medal. Reprezentował Polskę na olimpiadzie szachowej w Moskwie w 1956 r., uzyskując na czwartej szachownicy 8 pkt w 14 partiach^[1]. Na przełomie 1962 i 1963 roku zwyciężył w kołowym turnieju w Lublinie, wyprzedzając m.in. Kazimierza Platera i Bogdana Śliwę^[2].

Lubił ostre, kombinacyjne szachy, był mistrzem gry błyskawicznej. Zmarł na atak serca podczas partii szachów.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w styczniu 1956 r., zajmował wówczas 143. miejsce na świecie^[3].

Przypisy

Bibliografia

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 321

Linki zewnętrzne

• Józef Gromek – wybrane partie szachowe (ang.)