Józef Jaroszewicz
Data i miejsce urodzenia | 1793 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 lutego 1860 |
profesor | |
Specjalność: prawo | |
Alma Mater | |
Profesura | 1828 |
nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. | 1826–1831 |
Liceum | |
Okres zatrudn. | 1815-1826 |
Odznaczenia | |
Józef Jaroszewicz (ur. 1793 w Bielsku, zm. 1 lutego 1860 tamże) – polski prawnik, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, historyk Podlasia, Litwy, Białorusi i Ukrainy.
Życiorys
Ojciec jego Benedykt był szlachcicem zamieszkałym w Bielsku i pełnił funkcję pisarza bielskich ksiąg radzieckich. W Bielsku urodził się Józef i tu pobierał pierwsze nauki. Ukończył studia na Uniwersytecie Wileńskim w 1815 uzyskując stopień magistra prawa. Dzięki wykładom Joachima Lelewela postanowił poznać prawo miejscowe oraz historię i etnografię rodzinnych okolic.
Podejmuje pracę jako wykładowca prawa rzymskiego i litewsko-polskiego w liceum krzemienieckim. Efekty swojej pracy nad historią lokalną zawarł w artykule opublikowanym w Dzienniku Warszawskim w 1826 pod tytułem: "O wpływie religii chrześcijańskiej na cywilizację Słowian". W następnym roku podjął pracę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wileńskiego jako wykładowca prawa miejscowego. W 1827 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego i w następnym roku profesora zwyczajnego.
Na jego wykłady uczęszczał Juliusz Słowacki, który przez pewien czas również mieszkał na stancji u Jaroszewiczów. Po zamknięciu Uniwersytetu w 1831 przeszedł na emeryturę i przeniósł się na stałe do rodzinnego Bielska.
Zajmował się historią Podlasia, Litwy i Białorusi, publikując artykuły w prasie i czasopismach takich jak: „Znicz”, „Athenaeum”, „Biruta”, „Biblioteka Warszawska”, „Przyjaciel Ludu”, „Kwartalnik Naukowy”, „Gazeta Warszawska”, „Przyjaciel Domowy”, „Grodnienskije Gubiernskije Wiedomosti”, „Roczniki Komisji Archeologicznej”, „Pismo zbiorowe Wileńskie”, „Ondyna Druskiennickich Źródeł” i in.
Był członkiem Wileńskiej Komisji Archeologicznej oraz członkiem korespondentem od marca 1849 krakowskiego Towarzystwa Naukowego[1]. Odznaczony Orderem św. Włodzimierza IV klasy i orderem św. Anny III klasy[2].
Żonaty był z poznaną w Krzemieńcu Emilią Lisiecką, zmarł 1 lutego 1860 w rodzinnym Bielsku.
Publikacje
- "O wpływie religii chrześcijańskiej na cywilizacyją Słowian" Warszawa 1826,
- "O stanie Litwy do przyjęcia wiary chrześcijańskiej", "Znicz" J. Krzeczkowskiego 1834
- "Litwa pod względem cywilizacyi w trzech pierwszych jej chrześcijaństwa wiekach", "Znicz" J. Krzeczkowskiego 1835,
- "O Hrylach, pobratymcach Litwinów", Wilno 1840,
- "Obraz Litwy pod względem jej oświaty i cywilizacyi od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku" w 3 częściach Wilno 1844 i 1845.
Przypisy
- ↑ TNK – Towarzystwo Naukowe Krakowskie, tnk.krakow.pl [dostęp 2021-03-15] .
- ↑ Józef Jaroszewicz, M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-03-15] .
Bibliografia
- S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XIII. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1862, s. 120-121. [dostęp 2021-03-13]. (pol.).
- Bazyli Białozowicz: Wstęp. W: Józef Jaroszewicz: Miasto Bielsk. Doroteusz Fionik (red.), Jarosław Ostapkowicz (tłum.). Bielsk Podlaski: Stowarzyszenie Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach, 2007, s. 7-13. ISBN 978-83-925074-1-3. [dostęp 2021-03-12].
Linki zewnętrzne
- Publikacje Józefa Jaroszewicza w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Włodzimierza.