Józef Jarzębski
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 18 września 1878 Nieborów | |
| Data i miejsce śmierci | 4 marca 1955 Warszawa | |
| Zawód, zajęcie | skrzypek, pedagog muzyczny | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Józef Ludwik Jarzębski (ur. 18 września 1878 w Nieborowie, zm. 4 marca 1955 w Warszawie) – polski skrzypek i uznany pedagog muzyczny[1].
Życiorys
Był synem Feliksa i Konstancji z Klattów[2]. Studiował w Konserwatorium Warszawskim skrzypce u E. Stillera i S. Barcewicza, kontrapunkt u Z. Noskowskiego. Dyplom uzyskał w 1899. Studiował później eksternistycznie w Konserwatorium Petersburskim (dyplom 1905). W tym okresie uczył w klasie skrzypiec szkoły muzycznej w Tambowie. Od 1908 grał w orkiestrze Moskiewskiego Teatru Operowego. Pracę pedagogiczną kontynuował w Astrachaniu i Żytomierzu.
Po powrocie do Polski w latach 1918–1939 był profesorem Warszawskiego Konserwatorium. W latach 1946–1955 prowadził klasę skrzypiec w PWSM w Warszawie. Wykształcił wielu wybitnych skrzypków, takich jak Grażyna Bacewicz, Zenon Bąkowski, Wacław Niemczyk, Stefan Rachoń, Eugenia Umińska, Tadeusz Wroński, Tadeusz Zygadło.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera PPRK-1-149)[3].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[4]
Nagrody
- Nagroda Muzyczna miasta Warszawy (1955)
Publikacje
- Szkoła na skrzypce – 3 cz. wyd. PWM (1 wydanie 1947–48)
Przypisy
- ↑ Marek Lebioda: Encyklopedia Muzyczna. T. 4: hij. Warszawa: PWM. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ Józef Jarzębski. Nieobecni. Znajdź groby swoich bliskich. [dostęp 2015-04-02].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF JARZĘBSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-11-04].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu pracy pedagogicznej”.
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Józefa Jarzębskiego na Cmentarzu Powązkowskim