Józef Kępa

Józef Kępa

Data i miejsce urodzenia	18 maja 1928 Rzeczyca
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1998 Warszawa
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 2 grudnia 1976 do 8 lutego 1979
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska
Okres	od 8 lutego 1979 do 31 lipca 1981
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Maria Milczarek
Następca	Tadeusz Hupałowski
Odznaczenia

Kazimierz Barcikowski (z lewej) i Józef Kępa w prezydium I Krajowej Konferencji PZPR, Warszawa, październik 1973

Józef Kępa (ur. 18 maja 1928 w Rzeczycy, zm. 28 kwietnia 1998 w Warszawie) – polski historyk i działacz komunistyczny. Poseł na Sejm PRL V, VI i VII kadencji, członek Biura Politycznego KC PZPR (1975–1980), wiceprezes Rady Ministrów (1976–1979) i minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1979–1981); w latach 1971–1982 przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie; odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Szczepana i Rozalii. Działał w łódzkim Związku Walki Młodych. W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i grudniu tego samego roku wraz z nią do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1950–1954 zasiadał w Zarządzie Głównym Związku Młodzieży Polskiej. Od 1954 aspirant w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR, studia ukończył w 1958. Od 1959 w aparacie partyjnym PZPR w Warszawie, w latach 1959–1960 sekretarz Komitetu Dzielnicowego PZPR Warszawa-Mokotów, w latach 1960–1961 kierownik Wydziału Oświaty i Nauki Komitetu Warszawskiego PZPR, w latach 1961–1967 sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR, a w latach 1967–1976 I sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR. Od 1973 do 1976 był przewodniczącym Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy. Równocześnie w centralnych władzach partyjnych: w latach 1968–1981 członek Komitetu Centralnego PZPR, w latach 1970–1975 zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, w latach 1975–1980 członek Biura Politycznego KC.

Od 1971 przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Znacząco przyczynił się do realizacji tej inwestycji.

W latach 1976–1979 wicepremier, a następnie w latach 1979–1981 minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska w rządzie Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. W latach 1969–1980 poseł na Sejm PRL V, VI i VII kadencji.

Od 1979 stopniowo usuwany przez Edwarda Gierka z kierowniczych władz (w 1979 odwołany ze stanowiska wicepremiera, w 1980 nie powołany ponownie w skład Biura Politycznego KC PZPR). W 1981 usunięty przez Wojciecha Jaruzelskiego z rządu. Następnie na emeryturze.

Zmarł 28 kwietnia 1998 w Warszawie i został pożegnany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, a następnie pochowany w rodzinnej Rzeczycy.

Odznaczenia

Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1978)^[1], Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1954)^[2], Krzyżem Wielkim Orderu Infanta Henryka (Portugalia), Medalem 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR) oraz innymi odznaczeniami.

Przypisy

Bibliografia

• T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1991
• „Trybuna Ludu”, 13–14 grudnia 1975, str. 2
• Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
• J. Stroynowski (red.), Who is who in the Socialist countries of Europe: a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
• Informacje w BIP IPN