Józef Kaiser (wojskowy)
 podpułkownik dyplomowany artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | oficer sztabu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _4r_BAR.svg){kind=small}   | |
Józef Kaiser (ur. 6 lipca 1897 w Wadowicach, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 6 lipca 1897 w Wadowicach, w rodzinie Józefa i Karoliny z Matkowskich[1]. Od 1908 do 1910 uczył się w gimnazjum w Krakowie, następnie w szkołach wojskowych c. i k. Armii w Ems, Krakowie i Wiedniu. Zdał maturę, po czym ukończył Akademię Artylerii w Traiskirchen w 1918 uzyskując stopień podporucznika. Skierowano go na front włoski podczas I wojny światowej.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 wrócił do ojczyzny i wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 6 baterii 4 pułku artylerii polowej[2]. W funkcji dowódcy plutonu jako podporucznik od 9 stycznia 1919 uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej, następnie w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Następnie na początku 1921 został przeniesiony z 4 pułku artylerii polowej do baterii zapasowej 12 pułku artylerii polowej[2].
Później jako porucznik ukończył II Kurs Normalny 1921–1 X 1923 w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego. 1 października 1923 jako oficer nadetatowy 4 pap został przydzielony do sztabu piechoty dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty[3]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. Służył wówczas w dowództwie 4 Dywizji Piechoty, jego oddziałem macierzystym był 4 pułk artylerii polowej. Z dniem 1 sierpnia 1924 został przeniesiony z 4 DP do Oddziału Ogólnego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII na stanowisko referenta (etat Sztabu Generalnego)[4]. Odbywał praktyki dowódcze w 3 pułku artylerii polowej Legionów. Od 1928 do 1929 był kierownikiem Referatu Wyszkolenia w Dowództwie Okręgu Korpusu nr II w Lublinie, od 1929 do 1931 był kierownikiem Referatu Transportowego w Sztabie Głównym. Z dniem 18 lutego 1931 został przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Głównego do Szefostwa Komunikacji Wojskowych[5]. 2 kwietnia 1932 został odkomenderowany na II pięciomiesięczny Kurs Doskonalający dla oficerów artylerii w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu[6]. Z dniem 1 stycznia 1934 roku awansował na majora[7] i dowodził dywizjonem w 18 pułku artylerii lekkiej. 7 czerwca 1934 roku ogłoszono przeniesienie do 28 Dywizji Piechoty w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[8]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 37. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W tym czasie pełnił służbę w 5 Pułku Artylerii Lekkiej we Lwowie na stanowisku dowódcy II dywizjonu[10].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był szefem Oddziału I Sztabu Armii „Prusy”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w Samborze, po czym w maju 1940 został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-116 oznaczony numerem 1201; jego tożsamość została podana jako Józef Kajzer)[11]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 627[9][12]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[9][13]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[14][15]
- Srebrny Krzyż Zasługi (25 maja 1929)[16][9]
Przypisy
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-05].
- ↑ a b „Dziennik Personalny” R.2, nr 1 (8 stycznia 1921), s. 62.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.4, nr 63), 27 września 1923, s. 585.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.5, nr 75), 5 sierpnia 1924, s. 428.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.13, nr 6), 23 marca 1932, s. 259.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.13, nr 13), 9 grudnia 1932, s. 446.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 4), 5 lutego 1934, s. 72.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 163.
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 161.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 725.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 37. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-05].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-05].
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.17, nr 1), 19 marca 1936, s. 2.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Józef Kaiser. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2014-12-07].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.