Józef Kasper Pochwalski

Józef Kasper Pochwalski
Ilustracja
Autoportret (około 1850)
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1816
Chrość

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1875
Kraków

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Józef Kasper Pochwalski (ur. 5 marca 1816 w Chrości, obecnie część miejscowości Staniątki koło Bochni, zm. 2 lipca 1875 w Krakowie) – polski malarz, konserwator dzieł sztuki.

Wnuk Marcina Pochwalskiego (1745-1800), malarza, syn Kaspra Apolinarego Pochwalskiego i Heleny Sędziałkiewicz. Mąż Marcjanny Berg, ojciec: Kazimierza Pochwalskiego (1855-1940), Władysława Pochwalskiego (1860-1924), Marii (żony Juliana Maciołowskiego).

Należy do wielopokoleniowego krakowskiego rodu malarzy. Studiował w krakowskiej Szkole Technicznej (1 października 1836 - 6 grudnia 1837) gdzie uczył się rysunku u Jana Nepomucena Bizańskiego. Był kolegą malarza Wojciecha Eljasza. Należał do krakowskiego cechu malarzy. Mieszkał najpierw w Podgórzu, a następnie w Krakowie. Uprawiał malarstwo sztalugowe. Prowadził renowacje i malowanie kościołów. Za udział w rewolucji krakowskiej 1846 roku przebywał w więzieniu w Wiśniczu. Wyrzeźbił tam drewnianą łyżkę z symbolami patriotycznymi, którą można zobaczyć w klasztorze sióstr benedyktynek w Staniątkach.

Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w grobowcu rodzinnym, w kwaterze IIIb[1].

Tablica na grobie Józefa Pochwalskiego

Przypisy

  1. Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 133

Media użyte na tej stronie

Pochwalscy 1.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica na grobie Władysława Pochwalskiego
Jozef-kasper-pochwalski-autoportret.jpg
Józef Kasper Pochwalski (1816-1875). Autoportret