Józef Klasa

Józef Klasa
Data i miejsce urodzenia

5 września 1931
Grobla

Zawód, zajęcie

polityk, dyplomata

Alma Mater

Szkoła Główna Służby Zagranicznej

Stanowisko

poseł na Sejm PRL VI kadencji (1972–1976), ambasador PRL w Meksyku, Nikaragui, Hondurasie, Panamie, Kostaryce i Maroku

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Józef Bronisław Klasa (ur. 5 września 1931 w Grobli koło Krakowa) – polski polityk i działacz PZPR. Poseł na Sejm PRL VI kadencji, ambasador PRL Na Kubie, w Meksyku i Maroku.

Życiorys

Syn Ludwika i Marii. W latach 1946–1948 był pracownikiem spółdzielni „Społem” i „Samopomoc Chłopska” oraz członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. Następnie (do 1950) należał do Związku Akademickiego Młodzieży Polskiej. Także w 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1949 do 1951 był słuchaczem Uniwersyteckich Studiów Przygotowawczych w Krakowie. W 1956 ukończył Szkołę Główną Służby Zagranicznej. W latach 1956–1957 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 1957 do 1960 był sekretarzem do spraw propagandy w Komitecie Dzielnicowym PZPR w Warszawie Śródmieściu. Od 1960 do 1961 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Polonii MSZ.

W 1961 został konsulem generalnym PRL w Lille i pozostał na tym stanowisku przez pięć lat. Od 1966 pracował w MSZ jako dyrektor departamentu. W 1969 wyjechał na Kubę, gdzie do 1971 pełnił funkcję ambasadora PRL[1]. Dzięki jego prośbie w 1972 Fidel Castro odwiedził Kraków. W latach 1971–1975 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie[1]. Od 1975 do 1980 przebywał na placówce dyplomatycznej jako ambasador PRL w Meksyku[2]. Dodatkowo akredytowany w Nikaragui, Hondurasie, Panamie i Kostaryce (1975, 1980). W latach 1972–1976 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR oraz posłem na Sejm PRL VI kadencji z okręgu Kraków. Wchodził również w skład Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi”[3].

We wrześniu 1980 został kierownikiem wydziału prasy, radia i telewizji KC; w czerwcu 1981 podał się do dymisji. Od 1982 do 1986 był ambasadorem PRL w Maroku. W latach 1984–1990 był sekretarzem generalnym Towarzystwa „Polonia”. W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[4]. Od 1990 do 1998 pełnił funkcję dyrektora w Generalnym Przedstawicielstwie Mercedes-Benz w Polsce.

Odznaczenia

W okresie PRL otrzymał Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy II klasy oraz Złoty Krzyż Zasługi. 2 czerwca 2005 został odznaczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w uznaniu wybitnych zasług dla zachowania dziedzictwa narodowego, za działalność w Stowarzyszeniu „Kuźnica”[5].

Przypisy

  1. ↑ a b Piotr Gajdziński: Gierek Człowiek z węgla. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2013, s. 169. ISBN 978-83-7177-924-4.
  2. ↑ Mieczysław Czuma, Leszek Mazan: Opowieści z krainy Centusiów.
  3. ↑ „Nowe Drogi” nr 8/1976, s. 2.
  4. ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl
  5. ↑ M.P. z 2005 r. nr 65, poz. 904

Bibliografia