Józef Korycki

Józef Korycki
Ilustracja
Józef Korycki (przed 1929)
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1885
Studzianka, Imperium Rosyjskie

Data śmierci

26 maja 1954

Przebieg służby
Lata służby

19071945

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Odznaka I korpus w Rosji.jpg I Korpus Polski

Stanowiska

dowódca 12 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej, zastępca dowódcy 6 pułku artylerii ciężkiej, komendant Szkoły Młodszych Oficerów Artylerii, dowódca 16 Pułku Artylerii Polowej, dowódca 8 Grupy Artylerii, dowódca artylerią armii „Pomorze”

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Józef Korycki (ur. 6 stycznia 1885 w Studziance, zm. 26 maja 1954) – pułkownik służby stałej artylerii, dowódca 8 Grupy Artylerii (1929–1939).

Grób pułkownika Józefa Koryckiego na Cmentarzu Witomińskim

Życiorys

Syn Józefa i Feliksy z Koryckich, wyznania muzułmańskiego. W 1907 zdał maturę w gimnazjum humanistycznym w Białej Podlaskiej. Od 14 lipca 1907 do 20 sierpnia 1909 uczęszczał do Aleksandrowskiej Szkoły Wojskowej w Moskwie, którą ukończył w stopniu podporucznika. Do lipca 1913 służył w jednostkach armii rosyjskiej: 6 dywizjonie moździerzy 6 Dywizji Piechoty w Łukowie, 8 Brygadzie Artylerii 8 Dywizji Piechoty w Pułtusku i Obozie Saperów 8 batalionu saperów w Dęblinie. 18 sierpnia 1913 na własną prośbę został przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika. Od września 1913 studiował na Wydziale Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 30 lipca 1914 formował w Modlinie 8 park artylerii lekkiej. W październiku 1914 został naczelnikiem Grupy Parków Artylerii Lekkiej 2 Armii. Od grudnia 1914 służył w 4 Brygadzie Artylerii Strzelców Fińskich w Prusach Wschodnich i Galicji. Od 18 lipca 1916 do 15 lutego 1917 dowodził jej 3 baterią. Wyróżnił się w walkach pod wsią Horusko w lipcu 1915, pod Łuckiem w kwietniu 1916 i w ofensywie na Kowno we wrześniu 1916. Odniósł ranę w walkach nad Stochodem w październiku 1916. Od listopada 1917 służył w 2 Brygadzie Artylerii 2 Dywizji Strzelców Polskich I Korpusu Polskiego. Czasowo dowodził 2 baterią I dywizjonu i 5 baterią. Od 11 stycznia do 12 marca 1918 był internowany przez bolszewików w Smoleńsku.

31 stycznia 1919 został starszym oficerem do zleceń Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 1 października 1919 był naczelnikiem Wydziału I Sekcji Techniczno-Inspekcyjnej Departamentu Artylerii MSWojsk. W lutym 1920 został kierownikiem Wydziału Mobilizacyjno-Organizacyjnego Departamentu V Uzbrojenia MSWojsk. 28 czerwca 1920 objął dowodzenie 12 dywizjonem artylerii ciężkiej, który we wrześniu 1921 wraz z 5 dywizjonem artylerii ciężkiej utworzył 6 pułk artylerii ciężkiej. Jesienią 1921 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 17 pułku artylerii polowej, ale go nie objął. W grudniu 1921 mianowano go zastępcą dowódcy 5 pułku artylerii ciężkiej. W czerwcu 1922 czasowo pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 21 pułku artylerii polowej. Od czerwca do listopada 1922 przebywał na kursie dowódców dywizjonów w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu.

W grudniu 1922 został mianowany komendantem Szkoły Młodszych Oficerów Artylerii. Od grudnia 1925 pełnił obowiązki dowódcy 16 pułku artylerii polowej. W grudniu 1929 otrzymał nominację na dowódcę 8 Grupy Artylerii w Toruniu. Od stycznia do marca 1928 uczestniczył w kursie wyższych dowódców artylerii w Wyższej Szkole Wojennej, od grudnia 1929 do kwietnia 1930 – w IV Kursie Wyższych Dowódców w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych, zaś od 10 do 23 grudnia 1934 – w kursie informacyjnym dla dowódców jednostek w Wyższej Szkole Wojennej.

W kampanii wrześniowej dowodził artylerią armii „Pomorze”. 21 września 1939 po bitwie nad Bzurą trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał kolejno w Oflagu XI A Osterode, Oflagu IV B Königstein i Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 879). Od 5 lipca 1940 do 29 kwietnia 1942 pełnił funkcję Najstarszego Obozu w Murnau.

Od 8 marca 1934 mąż Jadwigi z domu Menke (1907–1983)[1].

Zmarł 26 maja 1954. Pochowany 29 maja 1954 na Cmentarzu Centralnym Srebrzysko w Gdańsku. 16 października 2013 dokonano ekshumacji jego szczątków i złożono je w mogile rodziny Menke na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni (sektor 10-13-4)[2].

Awanse

  • podporucznik armii rosyjskiej – 20 sierpnia 1909
  • porucznik armii rosyjskiej – 10 września 1912
  • podkapitan armii rosyjskiej – 30 maja 1916
  • kapitan I Korpusu Polskiego – 1918
  • major – 15 lipca 1920
  • podpułkownik – 3 maja 1922
  • pułkownik – 1 grudnia 1924

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Nekrolog. „Dziennik Bałtycki”. 195 (11856), s. 5, 1983. 
  2. Cmentarze Komunalne w Gdyni
  3. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  4. a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 364. [dostęp 2021-01-18].
  5. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Grób płka Józefa Koryckiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób płka Józefa Koryckiego na Cmentarzu Witomińskim
Odznaka I korpus w Rosji.jpg
Autor: Anwit, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka I Korpusu w Rosji