Józef Kossecki (1896–1940)

Józef Kossecki
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1896
Wądół, pow. tucholski

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 1918–1940

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzeł hallerczyków.jpg Błękitna Armia

Jednostki

64 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Odznaka pamiątkowa 6 Pułku Piechoty

Józef Kossecki[a] (ur. 10 grudnia 1896 w Wądole, pow. tucholski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Legii Honorowej[3], ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa i Marianny z Pokrzewińskich. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji. Następnie tłumacz francuskiej misji wojskowej w Grudziądzu[3]. 1 listopada 1921 został awansowany do stopnia podporucznika.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1921 był oficerem łącznikowym przy Francuskiej Misji Morskiej[4]. W 1923 w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1921 i 72 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty) służył w 64 pułku piechoty[5]. W 1930 w stopniu porucznika służył w 77 pułku piechoty[6][7]. Działał w LOPP. Był przewodniczącym sekcji gazowej Komitetu Powiatowego LOPP w Lidzie[8]. W 1931 został inspektorem wyszkolenia gazowego LOPP[9]. 15 kwietnia 1932 został przeniesiony z 77 pp do Szkoły Podchorążych Piechoty[10]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 96. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11][12]. 20 października 1938 został przeniesiony do 64 pułku piechoty, a następnego dnia przydzielony do Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy 16 DP przy 65 pp w Grudziądzu[13]. W marcu 1939 przebywał na kursie[14].

11 września 1939 w Okręgowym Punkcie Zbornym w Lublinie razem z kpt. łącz. rez. inż. Stefanem Sienickim i ppor. adm. Wincentym Ogrodzińskim otrzymał z Komendy Garnizonu i Miasta rozkaz wyjazdu do Łucka[13]. 16 września wysłany z garnizonu Równe do punktu zbornego w Dubnie[15]. Wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na grudzień 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku. 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[15] – lista wywózkowa bez numeru, poz. 35 z 2.04.1940[16]. Został zamordowany 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 15.05.1943. Przy szczątkach znaleziono legitymację osobistą, rozkaz wyjazdu i świadectwo szczepienia[17][18]. Figuruje na liście AM-224-2130 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF 76-02130. W spisie AM figuruje pod nazwiskiem Kosiecki[17]. Nazwisko Kosseckiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 2130) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 133, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 138 i w Wieściach Polskich nr 575[19] z 1943. Krewni do 1946 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. W Archiwum Robla (pakiet 01970-17) w dokumentach znalezionych przy szczątkach por. Jana Kazimierza Kamieńskiego, kapitan Kossecki jest wymieniony pod datą 4 kwietnia 1940.

Był żonaty z Martą z Borowiczów, z którą miał córkę Ewę[3].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[26].
  • Tablicą epitafijną na Pomniku Katyńskim na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie[27]

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W 1928 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Józef II Kosecki”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie „Józefa I Koseckiego (ur. 5 września 1881)”, kapitana kapelmistrza 15 pułku piechoty[1]. W 1932 w ewidencji WP figurował „Józef II Kossecki”, natomiast jego imiennik, jako „Józef Kosecki”[2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 31, 91, 157, 254, 835, 1091, 1094, 1096, 1100, 1107.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 91, 387, 545, 605.
  3. ↑ a b c Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 290.
  4. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928, s. 41.
  5. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 308, 454.
  6. ↑ „Polska Zbrojna” (R. 10, nr 87), 29 marca 1930, s. 10.
  7. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 91.
  8. ↑ „Kurjer Wileński” (R. 7, Nr 15), 19 stycznia 1930, s. 3.
  9. ↑ „Słowo” (R. 10, nr 52), 5 marca 1931, s. 2.
  10. ↑ „Dziennik Personalny” (R. 13, Nr 13), Warszawa: MSWojsk., 9 grudnia 1932, s. 418.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 350.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 47.
  13. ↑ a b Dokumenty z dołów śmierci : Kosecki Józef. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-03-08]..
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 624.
  15. ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 413.
  16. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, Warszawa 1991, s. 593.
  17. ↑ a b Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 224.
  18. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie, lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  19. ↑ „Wieści Polskie : półtygodnik uchodźstwa polskiego” (R. 1, Nr 23), Budapeszt, 29 sierpnia 1943, s. 7.
  20. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932 roku, s. 385.
  22. ↑ a b Na podstawie fotografii z http://www.muzeumkatynskie.pl/pl/165/13443/mediateka.html
  23. ↑ Na podstawie fotografii [1].
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 237.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 128 z 27 listopada 1925, s. 693.
  26. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  27. ↑ Administrator, Pomnik Katyń 1940 z nazwiskami, www.cmentarzcentralny.szczecin.pl [dostęp 2018-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-14] (pol.).

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzeł hallerczyków.jpg
Odznaka pamiątkowa Armii gen. Józefa Hallera
PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Medaille commemorative de la Guerre 1914-1918 ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Médaille commémorative de la Guerre 1914-1918. France.
POL Krzyz Kampanii Wrzesniowej 1939 BAR.svg
Baretka Krzyża Kampanii Wrześniowej 1939.