Józef Kotlarczyk

Józef Kotlarczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1907
Kraków

Data i miejsce śmierci

28 września 1959
Bydgoszcz

Wzrost

177 cm

Pozycja

napastnik, pomocnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1922–1927Nadwiślan Kraków
1927–1939Wisła Kraków244(13)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1930–1937II Rzeczpospolita Polska30(0)
1936II Rzeczpospolita Polska IO3(0)
W sumie:33(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
Wisła Kraków (młodzież)
1952–1954Gwardia/Polonia Bydgoszcz
1955–1958Polonia Bydgoszcz
1958–1959Pomorzanin Toruń
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Józef Kotlarczyk (ur. 13 lutego 1907 w Krakowie, zm. 28 września 1959 w Bydgoszczy) – piłkarz, reprezentant Polski. Młodszy brat Jana Kotlarczyka, również piłkarza i reprezentanta.

Kariera

Podobnie jak brat, wychowanek Nadwiślana (1922–1927). W Wiśle Kraków w latach 1927–1939 (dwanaście sezonów) rozegrał 244 mecze ligowe i strzelił 13 goli. Debiutował 16 czerwca 1927 w wyjazdowym meczu z Warszawianką (2:0), zaś pierwsze dwie bramki dla Wisły zdobył już trzy dni później, 19 czerwca 1927 w Toruniu przeciwko miejscowemu TKS (7:2). Ostatni mecz ligowy zagrał 20 sierpnia 1939, w wieku 32 lat i 188 dni. Rywalem tak jak ponad 12 lat wcześniej była Warszawianka (4:2). Jeśli chodzi o ostatnie trafienie Józefa Kotlarczyka, to padło ono 3 maja 1930 we Lwowie, w zremisowanym 2:2 meczu z Pogonią. W latach 1936–1939 był kapitanem Wisły, choć opaskę zdarzało mu się nosić już wcześniej, gdy nie mógł grać brat[1].

30-krotny reprezentant Polski, grał również w kilku grach nieoficjalnych. Zadebiutował 26 października 1930 w meczu z Łotwą (6:0). W 1936 wystąpił na olimpiadzie w Berlinie. Po zakończeniu reprezentacyjnej kariery przez Henryka Martynę, w sezonie 1937 to Józef Kotlarczyk był kapitanem drużyny narodowej (1937). Ostatni mecz rozegrał 10 października 1937 przeciwko Łotwie (2:1).

Początkowo napastnik, później przez wiele lat grał jako pomocnik, zdarzały mu się też gry jako obrońca (sezon 1932). Jeden z najlepszych polskich piłkarzy, wraz z bratem stanowił o sile przedwojennej Wisły i reprezentacji. Swój talent wzbogacał walecznością i pracowitością na boisku. Reprezentował nowoczesny styl gry – ofensywny i bardzo agresywny.

Wisła Kraków w 1927 roku, Kotlarczyk drugi z lewej w górnym rzędzie

Jako trener początkowo szkolił wiślacką młodzież. W 1952 rozpoczął pracę w II-ligowej Polonii Bydgoszcz. W premierowym sezonie zajął z drużyną 2. miejsce, ulegając – o punkt – jedynie lokalnemu rywalowi, Zawiszy. Dzięki temu, zespół prowadzony przez Kotlarczyka, w sezonie 1953 zachował jednak II-ligowy byt po reformie rozgrywek[2]. Na koniec sezonu drużyna świętowała sukces – wygrywając rozgrywki i zdobywając awans do I ligi (razem z ŁKS Łódź). Pierwszy mecz Józefa Kotlarczyka jako trenera klubu ekstraklasy miał miejsce 14 marca 1954 – w Bydgoszczy gościł AKS Chorzów, który zwyciężył 1:0. W sezonie 1954 Polonia Bydgoszcz zajęła 9. miejsce w stawce 12 drużyn, co oznaczało utrzymanie. Posadę stracił jednak trener – zastąpiony przez Edwarda Drabińskiego. Pod wodzą nowego trenera Polonia jednak nie zachwycała, zdobywając w 11 meczach ledwie 8 punktów. Spowodowało to kolejną zmianę i powrót Kotlarczyka na trenerską ławkę. Nastąpił on 17 sierpnia 1955, a do Bydgoszczy przyjechała wówczas krakowska Wisła[3]. W 11 meczach (jedno ze spotkań zostało powtórzone) Kotlarczyk zdobył 10 punktów. Na koniec sezonu Polonia zajęła 10. miejsce, utrzymując się w lidze.

Zmarł w Bydgoszczy. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera IX-3-26)[4][5].

Sukcesy

  • Mistrzostwo Polski: 1927, 1928
  • Wicemistrzostwo Polski: 1930, 1931, 1936, 1939 (rozgrywki niedokończone)
  • III miejsce Mistrzostw Polski: 1929, 1933, 1934, 1938
  • 30-krotny reprezentant Polski (1930–1937) – IV miejsce podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie (1936), zdobywca Pucharu Europy Środkowej Amatorów (1930)

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Po raz pierwszy jako kapitan Wisły Józef Kotlarczyk wystąpił 29 czerwca 1934 w meczu z Legią. Na "stałe" opaskę uzyskał 11 października 1936, rywalem była Warta.
  2. Spośród 40 drużyn w lidze pozostało jedynie 12, do tego dwaj spadkowicze z I ligi, Polonia Warszawa i ŁKS Łódź.
  3. Wisła wygrała 1:0 po bramce Zdzisława Mordarskiego.
  4. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2022-03-29].
  5. Józef Kotlarczyk – Historia Wisły, historiawisly.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  6. M.P. z 1939 r. nr 17, poz. 30 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski, MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
  • Andrzej Gowarzewski, MISTRZOSTWA POLSKI. MECZE * KLUBY * 1918–1939 (2), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
  • Andrzej Gowarzewski, MISTRZOSTWA POLSKI. MECZE * KLUBY * 1945–1955 (4), Wydawnictwo GiA, Katowice 2018.

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Józef Kotlarczyk.jpg
Józef Kotlarczyk;
Wisla Krakow 1928.jpg
Wisła Kraków, mistrz Polski 1927/28