Józef Landau (chemik)

Józef Landau
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1877
Łódź

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1944
Radość

Przyczyna śmierci

rozstrzelanie

Zawód, zajęcie

chemik

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika w Charlottenburgu

Małżeństwo

Halina Przeworska

Dzieci

Stanisław Tadeusz
Maria Janina

Odznaczenia
Oficer Orderu Leopolda (Belgia)Komandor Orderu Leopolda (Belgia) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Józef Landau (ur. 29 kwietnia 1877 w Łodzi, zm. 12 lutego 1944 w Radości) – chemik, fabrykant, wolnomularz, członek B’nasi B’rith. Odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski, Legią Honorową, Orderem Leopolda II i III klasy[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie przemysłowo-kupieckiej, był synem Salomona Landaua oraz Heleny Landau z domu Korngold. W 1894 r. ukończył naukę w Wyższej Szkole Zawodowej w Łodzi. W latach 1894-1898 studiował na Politechnice w Charlottenburgu, a następnie do 1900 r. na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie w 1900 r. pod opieką naukową K. Liebermanna obronił pracę doktorską nt. węglików krzemu[2]. W późniejszym okresie również uzyskał tytuł docenta, pisząc pracę u tego samego promotora naukowego. Działalność naukową kontynuował na Sorbonie i Collège de France, gdzie pracował pod kierunkiem prof. Henriego Moissana. W 1907 r. stał się właścicielem fabryki na Borowym Polu, nieopodal Zawiercia. Przyczynił się do utworzenia Towarzystwa Zakładów Chemicznych Strem w Warszawie, których był współwłaścicielem, w których pełnił funkcję dyrektora i członka zarządu do 1939 r. Był współzałożycielem Międzynarodowego Syndykatu Producentów Kleju Epidos, z siedzibą w Zurychu, Był członkiem prezydium Związku Zawodowego Wielkiego Przemysłu Chemicznego Państwa Polskiego, a od 1927 r, Związku Przemysłu Chemicznego Rzeczypospolitej Polski, którego w latach 1921–35 był prezesem, a następnie do 1939 wiceprezesem[1].

Z ramienia Związku Przemysłu Chemicznego był od 1921 r. uczestnikiem zebrań Société de la Chimie Industrielle oraz działał w Moissan de la Chimie. Był także członkiem rady Centralnego Związku Przemysłu Polskiego. Od 1928 r. pełnił funkcję radcy Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie, następnie od 1935 r. należał do zgromadzenia okręgowego Izby i pełnił funkcję sędziego Sądu Kartelowego. W 1936 r. w wyniku zaproszenia francuskiego ministra przemysłu i handlu przebywał we Francji jako członek delegacji przemysłowców polskich. Od 19 marca 1927 r. należał Stowarzyszenia Humanitarnego Braterstwo B’nasi B’rith w Warszawie. Wstąpił także do wolnomularstwa polskiego, w którym przybrał imię zakonne Szczęsny Prawdzic. Początkowo należał do warszawskiej loży Wolność Przywrócona, a w późniejszym okresie przeszedł do założonej w 1935 r. w Krakowie loży Przesąd Zwyciężony, a później do sosnowieckiej loży Staszic, w której pełnił rolę w latach 1937-1938 Czcigodnego[1].

Landau należał do zarządów Banku Zachodniego S. A. w Warszawie, Banku Handlowo-Przemysłowego w Łodzi, Towarzystwa Zakładów Przemysłowych Strem w Warszawie, Fabryki Produktów Chemicznych Liban S. A. w Krakowie, Zakładów Chemicznych w Winnicy S. A. w Warszawie, Towarzystwa Przemysłu Tłuszczowego Schicht S. A. w Warszawie, Fabryki Wyrobów Kostnych w Rydze, a także do zarządu kartelu superfosfatów. Był autorem licznych artykułów nt. stearyny, gliceryny, tłuszczów zwierzęcych. Publikował przede wszystkim we „Wiadomościach Przemysłu Chemicznego”. Napisał również prace: Odpadki zwierzęcego pochodzenia (1916), Tłuszcze zwierzęce (1917)[1].

Wydany przez Policję Polską Generalnego Gubernatorstwa, zginął rozstrzelany wraz z żoną w Radości 12 lutego 1944 r.[1]Oboje spoczywają na cmentarzu w Radości[3].

W 1908 r. ożenił się z Haliną Przeworską, wywodzącą się z rodziny związanej z branżą cukrowniczą. Mieli dwoje dzieci: Stanisława Tadeusza (ur. w 1909 r.) i Marię Janinę (ur. w 1923 r.)[1].

Przypisy

  1. a b c d e f Józef Landau, www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-05-20] (pol.).
  2. Josef Landau, Ueber Diketohydrindenabkömmlinge der Cochenillesäure, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”, 33 (2), 1900, s. 2446–2453, DOI10.1002/cber.190003302176, ISSN 1099-0682 [dostęp 2021-05-20] (ang.).
  3. Wyborcza.pl, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2021-05-20].

Media użyte na tej stronie

Commander Ordre de Leopold.png
Baretka Krzyża Komandorskiego Orderu Leopolda (Belgia)
Officer Ordre de Leopold.png
Baretka Krzyża Oficerskiego Orderu Leopolda (Belgia)