Józef Mycielski (historyk)

Józef Mycielski
Józef Mycielski z Mycielina h. Dołęga
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1855
prawdop. Poniec

Data śmierci

1918

Zawód, zajęcie

historyk, publicysta

Narodowość

polska

Majątek

Poniec

Rodzice

Stanisław Mycielski z Mycielina h. Dołęga (1823-1872)
Maria Turno h. wł. (Kotwice) (1830-1912)

Małżeństwo

1883: Zofia Taczanowska h. Jastrzębiec

Dzieci

Maciej (1885-1902)
Katarzyna (1888-1955)
Stanisław (1891-1977)
Wojciech (1892-1942)
Władysław (1894-1941)

Józef Mycielski z Mycielina herbu Dołęga (ur. 25 marca 1855, zm. 13 kwietnia 1918) – historyk, publicysta.

Życiorys

Józef Mycielski urodził się 25 marca 1855 roku i był synem Stanisława, właściciela dóbr Wydawy k. Ponieca i Marii z Turnów. W1872 roku po ukończeniu we Wrocławiu szkoły realnej na uniwersytecie w Krakowie i Wrocławiu studiował historię i literaturę, a w latach 1877-1879 również nauki rolnicze i ekonomię w Halle-Wittenberg. Zwiedził szereg krajów w trakcie studiów i w latach następnych. M.in. dłużej przebywał w Wielkiej Brytanii, a tam z tamtejszą emigracją i angielskimi sympatykami Polski nawiązał trwałe kontakty. Później korzystał z tego w swej działalności publicystycznej. Około 1880, po powrocie na stałe do kraju objął zarząd rodzinnego majątku. W 1885 odziedziczył dobra Kobylepole i Spławie k. Poznania po swym stryjecznym dziadku Józefie, natomiast Wydawy odstąpił swemu bratu Janowi Kazimierzowi. Sam zamieszkał w Kobylempolu. Od 1880 uczestniczył w pracach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Współpracował przy projektowanym słowniku polskich nazw geograficznych z Wydziałem Filologicznym AU. Po załamaniu się prób ugody z Prusami w erze Capriviego niejednokrotnie występował na łamach prasy lokalnej z krytyką polityki rządu pruskiego, a także wobec opinii niemieckiej i angielskiej. Domagał się dla mniejszości polskiej tolerancji oraz przedstawiał kolejne etapy ograniczania nauczania języka polskiego, a także postulował ułatwienia nauki religii w języku polskim. Uzyskał mandat poselski w wyborach do sejmu pruskiego 1903, ale jego karierę parlamentarną uniemożliwiła choroba i od tego czasu nie brał żadnego udziału w życiu publicznym. Zmarł 13 kwietnia 1918 w Kobylempolu[1].

Od 1883 był żonaty z Zofią Taczanowską h. Jastrzębiec, z którą miał córkę Katarzynę oraz czterech synów: Macieja, Stanisława, Wojciecha i Władysława. Najstarszy Maciej urodzony w 1885 zmarł w 1902, Stanisław żył w latach 1891-1965, właściciel Kobylegopola, bibliofil i literat, uczestniczył, podobnie jak pozostali bracia, w powstaniu wielkopolskim i w kampanii wrześniowej 1939, Wojciech żyjący w latach 1892-1942 był właścicielem dóbr Wydawy, Władysław w latach 1894-1941, właściciel Spławia[1].

Wybrane publikacje

  • Pierwotne słowiańskie nazwiska na Szląsku pruskim (1900)[2]
  • Słowiańskie nazwy miejscowości w monarchii austro-węgierskiej (1903, dodatek do "Kuryera Poznańskiego" Nr 519)[3][1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 504.
  2. ↑ O historycznych związkach wzajemnych Wielkopolski i Wielkopolan z Sudetami. [dostęp 2012-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-06)].
  3. ↑ Słowiańskie nazwy miejscowości w monarchii austro-węgierskiej. dlibra.kul.lublin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. w: Czytelnia Wirtualna KUL

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie