Józef Narzymski

Grób Józefa Narzymskiego na Cmentarzu Rakowickim.

Józef Narzymski (ur. 8 lutego 1839 w Radzikach Małych, zm. 5 lipca 1872 w Jaworzu) – polski powieściopisarz, dramaturg i publicysta; członek Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym. Właściciel majątku w Bogatem koło Przasnysza.

Życiorys

Pochodził z patriotycznego rodu szlacheckiego. Przed wybuchem powstania brał czynny udział w konspiracji, politycznych manifestacjach. Debiutował artykułami publicystycznymi w roku 1861 na łamach prasy warszawskiej. Współpracował wtedy szczególnie z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Gazetą Warszawską”. Początkowo pisał o poezji romantycznej, którą wysoko cenił (zwłaszcza twórczość Juliusza Słowackiego). Po upadku powstania przebywał w Paryżu i Dreźnie, w 1868 powrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Pisał wtedy do „Kraju”, „Sobótki” i „Tygodnika Wielkopolskiego”.

Chorował na gruźlicę. W roku 1871 udał się do Włoch w celu leczenia. Zmarł w wieku 33 lat, 5 lipca 1872 roku w czasie podróży powrotnej do ojczyzny. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[1].

Upamiętnienie

W Krakowie znajduje się ulica jego imienia^[2].

Dzieła

• 1861 – Wielki człowiek powiatowy
• 1863 – Niekomiczna komedia^[3]
• 1869 – Emigrant w Galicji
• 1869 – Poświęcenia
• 1871 – Epidemia
• 1872 – Pozytywni
• 1873 – Ojczym^[4]
• 1873 – Trzy miesiące

Przypisy

Źródła

• IPSB Józef Narzymski

Linki zewnętrzne

• Publikacje Józefa Narzymskiego w bibliotece Polona