Józef Parmeński

Ten artykuł od 2011-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Józef I Burbon-Parmeński, wł. Giuseppe I, Duca di Parma e Piacenza (ur. 20 czerwca 1875, zm. 7 lutego 1950) – tytularny książę Parmy i Piacenzy w latach 1939–1950.

Henryk urodził się jako trzeci syn (ale drugi, który dożył wieku dorosłego) Roberta I, ostatniego księcia Parmy, i jego pierwszej żony Marii Pii Burbon, księżniczki Obojga Sycylii, córki króla Ferdynanda II. Oboje jego rodzice byli ze sobą spokrewnieni. Józef podobnie jak jego starszy brat Henryk, był opóźniony umysłowo. Po śmierci Roberta I w 1907, młodszy brat Henryka i Józefa Eliasz został ogłoszony opiekunem rodzeństwa i głową rodziny Burbonów-Parmeńskich. Eliasz był więc regentem podczas tytularnych rządów Henryka I i następnie Józefa I.

Nigdy się nie ożenił i nie miał potomków.