Józef Piernikarczyk
Tablica upamiętniająca Józefa Piernikarczyka na fasadzie Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Józef Piernikarczyk (ur. 15 lutego 1885 w Wieszowie, zm. 10 sierpnia 1946 w Chorzowie) – polski górnik, nauczyciel, historyk oraz działacz kulturalno-oświatowy na Górnym Śląsku.
Życiorys
Urodził się w 1885 roku w Wieszowie w rodzinie robotniczej. W 1899 roku ukończył szkołę ludową[1]. Pracował jako górnik w kopalni „Ludwigsglück” (obecnie Kopalnia Węgla Kamiennego Ludwik) znajdującej się w Biskupicach. W czasie pracy w kopalni zdradzał zainteresowanie nauką i dzięki pracy własnej jako samouk zdał w wieku 29 lat eksternistyczną maturę. Podjął wkrótce studia teologiczne we Fryburgu, ale w 1914 roku przerwało je powołanie do niemieckiego wojska podczas I wojny światowej. W czasie wojny walczył na froncie zachodnim. Dopiero po jej zakończeniu w 1918 ponownie podjął studia w Krakowie, na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Założył amatorski zespół teatralny „Wesołość”, który w czasie plebiscytu dawał przedstawienia na Górnym Śląsku odwiedzając wiele miejscowości m.in. Bytom, Koźle, Rybnik, Strzelce, Tarnowskie Góry, Zabrze oraz liczne wsie górnośląskie. W okresie międzywojennym był nauczycielem w Lublińcu oraz Tarnowskich Górach (obecnie II Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica). W latach 1937–1939 pełnił funkcję dyrektora Archiwum Wojewódzkiego w Katowicach. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Górnym Śląsku oraz Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej[2]. Po wybuchu II wojny światowej uciekł na Węgry, gdzie został internowany. Na Górny Śląsk powrócił w 1941 roku i został nauczycielem gimnazjalnym w Tarnowskich Górach.
Dzieła
Józef Piernikarczyk był autorem wielu książek o tematyce historycznej oraz popularnonaukowej związanych tematycznie ze Śląskiem:
- „Ilustrowana księga pamiątkowa Górnego Śląska”, 1923[3],
- „Tarnowskie Góry kolebka przemysłu śląskiego”, 1926[4],
- „Historia miasta Tarnowskich Gór 1526-1926”, 1926[5],
- „Pierwsza polska ustawa górnicza czyli Ordunek Gorny”, 1928[6],
- „Historja górnictwa i hutnictwa na Górnym Śląsku”, 1933, dwa tomy[7],
- „Dzieje śląskiego prawa górniczego”, 1933[8],
- „Podziemia tarnogórskie”, 1937[9].
Upamiętnienie
Pisarza upamiętniają:
- Ulice Józefa Piernikarczyka w Tarnowskich Górach, Rudzie Śląskiej, Katowicach i innych miastach.
Przypisy
- ↑ Stanisław Wyciszczak. Prof. Józef Piernikarczyk. „Montes Tarnovicensis”. nr 52, 2011-10.
- ↑ Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej. [dostęp 2017-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-02)].
- ↑ Józef Piernikarczyk: Ilustrowana księga pamiątkowa Górnego Śląska. zdigitalizowana w formacie PDF. Katowice: 1923.
- ↑ Józef Piernikarczyk, „Tarnowskie Góry kolebka przemysłu śląskiego”, nakładem Komitetu Wydawniczego w Katowicach 1926.
- ↑ "Historia miasta Tarnowskich Gór 1526-1926 : na pamiątkę 400=letniego istnienia miasta Tarnowskich Gór", Tarnowskie Góry 1926 - zdigitalizowana w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej.
- ↑ Józef Piernikarczyk, "Pierwsza polska ustawa górnicza czyli Ordunek Gorny" zdigitalizowana w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej.
- ↑ Józef Piernikarczyk, "Historja górnictwa i hutnictwa na Górnym Śląsku" Katowice 1933 - zdigitalizowana w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej.
- ↑ Józef Piernikarczyk, "Dzieje śląskiego prawa górniczego: Fundusz wolnych kuksów; Dzieje Górnośląskiej Spółki Brackiej" Katowice 1933.
- ↑ Józef Piernikarczyk: Podziemia tarnogórskie. zdigitalizowana w formacie PDF. Tarnowskie Góry: 1937.
Bibliografia
- Encyklopedia powstań śląskich. Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, str. 382, hasło „Piernikarczyk Józef”.
- Stanisław Wyciszczak. Wielce rozmiłowany w historii Śląska. „Gwarek”, 2011-07-26.
Media użyte na tej stronie
Autor: Gabriel Wilk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zasłużeni dla Zabytkowej Kopalni Srebra - Józef Piernikarczyk