Józef Pogonowski

Józef Narcyz Pogonowski
Marcin Wrona, Narcyz Ogończyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1874
Łęcznowola

Data i miejsce śmierci

15 maja 1949
Łódź

Miejsce spoczynku

Stary Cmentarz w Łodzi

Zawód, zajęcie

samorządowiec, farmaceuta, publicysta

Stanowisko

Radny Rady Miejskiej w Łodzi (1919-1937), wiceprezydent Łodzi (1935)

Józef Narcyz Pogonowski herbu Ogończyk[1], ps. Marcin Wrona, Narcyz Ogończyk (ur. 28 lutego 1874 w Łęcznowoli, zm. 15 maja 1949 w Łodzi) – wiceprezydent Łodzi, Radny, publicysta, farmaceuta homeopata, właściciel ziemski[2].

Życiorys

Józef Pogonowski urodził się 28 lutego 1874 w Łęcznowoli. W latach 1897–1900 studiował farmację na uniwersytecie w Dorpacie, który ukończył z dyplomem prowizora farmacji. Następnie pracował w Piotrkowie Trybunalskim w aptece Szumachera. Później przeniósł się do Łodzi, gdzie kupił od Władysława Grodzkiego aptekę homeopatyczną przy ul. Główniej 5 i laboratorium farmaceutyczne. Był zaangażowany w działalność Towarzystwa Kredytowego Miejskiego w Łodzi. Był członkiem jego zarządu, a od 1915 był zastępcą dyrektora Towarzystwa i członkiem komisji obywatelskiej, informacyjno-monitującej, mającej na celu skuteczne ściąganie długów. W latach 1920–1928 należał do kadry dyrektorskiej, w 1928 zaś objął funkcję prezesa, którą pełnił do 1937[2].

W 1919 został wybrany do Rady Miejskiej w Łodzi. Jako radny odpowiadał za gospodarkę komunalną. Od 1920 należał do Rady Nadzorczej Gazowni Miejskiej, a od 1921 do komisji odpowiadającej za zaprowadzenie kanalizacji i wodociągów w Łodzi. Od stycznia do maja 1923 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta Łodzi. Odpowiadał za Główną Kasę Miejską, Oddział Obrachunkowy oraz Biuro Ksiąg Ludności Stałej[2]. W Radzie Miejskiej działał do 1937[3].

W lutym 1940 Niemcy zlikwidowali jego aptekę, w związku z czym Pogonowski uciekł do Tarnowskiej Woli, gdzie prowadził potajemnie aptekę w swoim dworku. Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi, gdzie ponownie prowadził aptekę przy ul. Głównej[2].

Życie prywatne

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Jego rodzicami byli Józef Pogonowski oraz Zofia z d. Tarkowska. Z żoną, Eugenią z d. Gadzinowską, miał 4 dzieci[2]:

  • Józefa Leszka Pogonowskiego,
  • Krystynę Kulińską,
  • Annę Pogonowską,
  • Barbarę Śniadecką.

Zmarł 15 maja 1949 w Łodzi. Został pochowany na Starym Cmentarzu[2].

Publikacje

  • Stosunki etnograficzne na Litwie (1910), jako Narcyz Ogończyk[3],
  • Mariawici w Polsce (1911), jako Marcin Wrona,
  • Stan miast polskich i własności nieruchomej (1925),
  • Ostatni mohikanie pomorscy (1932)[2].

Przypisy

  1. ↑ Józef Narcyz Pogonowski h. Ogończyk, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-09-25].
  2. ↑ a b c d e f g Julianna Wasiak, Józef Narcyz Pogonowski, ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-09-25] (pol.).
  3. ↑ a b W stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości 1918 – 2018. Patriotyczne tradycje łódzkich aptekarzy, Aptekarz Polski, 23 grudnia 2018 [dostęp 2021-09-25] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Józef Narcyz Pogonowski.jpg
Autor: NN, Licencja: CC0
Józef Narcyz Pogonowski (1874-1949) - radny miejski, wice prezydent Łodzi, farmaceuta