Józef Ryszkiewicz (syn)
rotmistrz | |
Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1888 |
---|---|
Data śmierci | 1942 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1925 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska | adiutant osobisty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Józef Ryszkiewicz ps. „Świrysz” (ur. 15 maja 1888 w Warszawie, zginął w 1942) – rotmistrz Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, polski malarz batalista.
Życiorys
Był synem artysty malarza Józefa Ryszkiewicza, który nauczył go sztuki malarskiej.
Do Legionów Polskich wstąpił 3 września 1914 i został przydzielony do IV plutonu 2 szwadronu ułanów. 10 listopada 1914 podczas patrolu pod Zieloną koło Pasiecznej został ciężko ranny w pierś i rękę. Od śmierci z wykrwawienia i obrażeń uratowała go ranna w nogę klacz Vera, która przeprawiła się z rannym przez rwącą górską rzekę i wróciła do obozowiska Legionistów. Po długiej kuracji Józef Ryszkiewicz powrócił do zdrowia, ale pozostał mu niedowład ręki więc nie powrócił na front, ale został skierowany do placówki w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie był oficerem werbunkowym w służbie Naczelnego Komitetu Narodowego. 12 września 1916 roku został mianowany chorążym w kawalerii[1]. Od sierpnia 1917 był zaszeregowany do Głównego Urzędu Zaciągowego w Warszawie, a od listopada tego roku do Krajowego Inspektoratu Zaciągu.
Od listopada 1918 roku do 30 czerwca 1922 roku był adiutantem osobistym gen. Kazimierza Sosnkowskiego, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. Za ten okres służby generał Sosnkowski złożył mu podziękowania, opublikowane na łamach „Polski Zbrojnej”[2]. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 77. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[4]. Z dniem 1 lipca 1922 roku, na własną prośbę motywowaną złym stanem zdrowia, został przeniesiony w stan nieczynny na okres trzech lat[5][6][7]. W 1925 roku został przeniesiony do rezerwy. Został wiceprezesem Związku Oficerów Rezerwy RP i Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.
W 1925 zachęcony przez ojca wstąpił do ugrupowania artystów plastyków Zespół. Tworzył głównie sceny batalistyczne, wystawiał w Zachęcie, uczestniczył w zorganizowanej tam wystawie „Łowiectwo w Sztuce Polskiej”. W 1939 był jednym z wystawiających na Wystawie Polskiego Malarstwa Batalistycznego w Instytucie Propagandy Sztuki.
Zginął w 1942.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (23 grudnia 1933)[8]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[9]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie: po raz pierwszy 12 lipca 1921[10])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[11]
- Krzyż Pamiątkowy 70-lecia Powstania Styczniowego
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[11]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)[11]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)[11]
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 44.
- ↑ Rotmistrz J. Ryszkiewicz. „Polska Zbrojna”. 175, s. 3, 1922-07-02. Warszawa.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 797.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 160.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 29 lipca 1922 roku, s. 566.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 678.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 601.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1205 „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”.
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 643.
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Wacława Milewska, Maria Zientara, Sztuka Legionów Polskich i jej twórcy, 1914–1918, Wydawnictwo „Arkady” 1999 ISBN 83-7188-350-1.
Media użyte na tej stronie
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Orzełek legionowy
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.
Reprodukcja obrazu "Prowadzą jeńców", mal. Józef Ryszkiewicz (syn).
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
"Józef Piłsudski jako siewca" - Józef "Świrysz" Ryszkiewicz, ok. 1939 r.