Józef Sarna

Józef Sarna

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	21 września 1910 Pilchów
Data i miejsce śmierci	13 września 1939 Kraków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa

Józef Sarna (ur. 21 września 1910 w Pilchowie, zm. 13 września^[1] 1939 w Tarnobrzegu) – podporucznik^[2] rezerwy piechoty Wojska Polskiego, dowódca obrony przeprawy przez Wisłę w pobliżu Tarnobrzega, w czasie kampanii wrześniowej 1939.

Życiorys

Ukończył Państwowe Gimnazjum w Nisku oraz Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Pracował potem jako sekretarz Gminy Zbiorowej w Charzewicach.

W 1935 roku został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 1859. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[3]. Posiadał przydział w rezerwie do 2 Pułku Piechoty Legionów i rozpoczął pracę jako instruktor Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Tarnobrzegu, "Strzelcu" i PW Hufcu Szkolnym przy Państwowym Gimnazjum w Tarnobrzegu.

W kampanii wrześniowej 1939, w walkach pod Tarnobrzegiem, dowodził Hufcem Przysposobienia Wojskowego i tarnobrzeskimi harcerzami. Bronił skarpy wiślanej zwanej Skalną Górą. Grupa podjęła walkę z niemieckimi siłami 10 września. Pierwsza próba przeprawy, mimo przewagi liczebnej, została udaremniona przez drużynę Sarny. Kolejnego dnia porucznik nakazał wycofać się swoim oddziałom oraz ukryć posiadaną broń. Sam został razem z pięcioma żołnierzami oraz dwoma cekaemami, broniąc się przed nacierającym wrogiem jeszcze przez dwa dni. Zginął 13 września około godziny 9:00, jego śmierć zakończyła obronę miasta. Ciało porucznika zostało pochowane na skarpie wiślanej. Później zwłoki przeniesione zostały na cmentarz wojenny 1939 roku w Tarnobrzegu.

Upamiętnienie

Jego imię nosi Gimnazjum nr 3 w Tarnobrzegu (wcześniej Szkoła Podstawowa nr 5 w Tarnobrzegu), jedna z tarnobrzeskich ulic oraz Zespół Szkół i jedna z ulic w Gorzycach.

1 maja 2008 Józef Sarna został pośmiertnie odznaczony tarnobrzeskim odznaczeniem Sigillum Civis Virtuti.

W dniu 13 września 2014 został pośmiertnie awansowany na stopień kapitana^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Jan Suliński, Ośrodek Zapasowy Żandarmerii II RP w Staszowie, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 2 (197) z 2003 r.
• Władysław Steblik, Armia "Kraków" 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8