Józef Sas-Hoszowski

Józef Sas-Hoszowski

Józef Hoszowski jako porucznik Legionów Polskich
pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1889 Dolina
Data śmierci	30 maja 1955
Przebieg służby
Lata służby	1914–1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty, 2 Pułk Piechoty, 4 Pułk Piechoty, 4 Pułk Piechoty Legionów, Sztab Generalny, 8 Pułk Piechoty Legionów, Armia Rr III „Toruń”, 37 Łęczycki Pułk Piechoty, Morska Brygada Obrony Narodowej, Warszawska Brygada Obrony Narodowej, Przedmoście „Zegrze”
Stanowiska	dowódca batalionu, I oficer sztabu inspektora armii, dowódca pułku, dowódca brygady ON
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Modlina)
Odznaczenia

Józef Sas-Hoszowski^[a] (ur. 10 lutego 1889 w Dolinie k. Stanisławowa, zm. 30 maja 1955) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 10 lutego 1889^[1] w Dolinie k. Stanisławowa, w rodzinie Jana Kantego i Karoliny z Mielników^[2]. Ukończył seminarium nauczycielskie w Brzeżanach, gdzie złożył egzamin dojrzałości. Od 1909 należał do Związku Walki Czynnej, zaś od 1911 do 1914 działał w XXIV Drużynie Strzeleckiej w Stanisławowie i Samborze, pełniąc funkcję komendanta^[3]. Przed 1914 był nauczycielem ludowym^[1].

Po wybuchu I wojny światowej został żołnierzem Legionów Polskich^[1]. Służył w II batalionie 3 pułku piechoty w składzie II Brygady. W bitwie pod Mołotkowem 29 października 1914 został wzięty do niewoli i był internowany^[1]. Służył także w szeregach 2 pułku piechoty II Brygady do 15 kwietnia 1915 oraz 4 pułku piechoty w składzie III Brygady do września 1917^[1]. Odniósł rany w walkach pod Kirlibabą w 1915^[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, jako były oficer legionów został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia kapitana^[4]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[5][6]. Na początku 1920 został szefem Sekcji Jeńców w Oddziale IV Etapowym Naczelnego Dowództwa. W 1923 był oficerem 4 pułku piechoty Legionów z Kielc, przydzielonym do Sztabu Generalnego^[7]. W 1924 był dowódcą batalionu w 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie, przydzielonym do Sztabu Generalnego^[8]. Ukończył IV Kurs Doszkolenia (od 3 listopada 1924 do 15 października 1925) w Wyższej Szkole Wojennej, uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927^[9][10]. Pozostając żołnierzem 8 pułku piechoty Legionów w 1928 był pierwszym oficerem sztabu inspektora Armii Nr III Toruń, gen. dyw. Leonarda Skierskiego^[11]. Od 16 stycznia 1931 do 2 września 1937 pełnił stanowisko dowódcy 37 pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej w Kutnie^[12]. 26 stycznia 1935 został awansowany na stopień pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935^[13]. Następnie przeszedł do służby w Obronie Narodowej, od września 1937 do lipca 1939 pełnił stanowisko dowódcy Morskiej Brygady Obrony Narodowej w Gdyni.

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej był dowódcą Warszawskiej Brygady Obrony Narodowej, a następnie wydzielonego z tej jednostki przedmościa „Zegrze”, którego zadaniem była obrona mostu na Narwi w trakcie obrony Modlina (załogę tej jednostki stanowił batalion ON „Warszawski II”). Po kapitulacji Warszawy trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał głównie w Oflagu VI B Dössel. 1 kwietnia 1945 r. został uwolniony z niewoli.

Zmarł 30 maja 1955 i został pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni (sektor 61-72-8)^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6029^[3]
• Krzyż Niepodległości (24 października 1931)^[15]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)^[16]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 11 listopada 193)^[17][18])
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Józef Hoszowski (1). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Józef Hoszowski (2). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].