Józef Smoczyński

Józef Smoczyński
Data i miejsce urodzenia

2 września 1904
Grudziądz

Data i miejsce śmierci

2 listopada 1939
Las Szpęgawski

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 września 1928

Józef Smoczyński (ur. 2 września 1904 w Grudziądzu, zm. 2 listopada 1939 w Lesie Szpęgawskim koło Starogardu Gdańskiego), polski duchowny katolicki, profesor Seminarium Duchownego w Pelplinie.

Był synem Albina (kupca) i Marty z Chojnackich. Uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Grudziądzu, po maturze (1924) rozpoczął naukę w seminarium w Pelplinie. Biskup Stanisław Wojciech Okoniewski wysłał go na studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego (1927-1931), gdzie Smoczyński, pod wpływem jezuity Alojzego Bukowskiego, zainteresował się osobą i działalnością Stanisława Hozjusza. 28 września 1928 przyjął w Pelplinie święcenia kapłańskie. W maju 1931 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy Eklezjologia Stanisława Hozjusza, przygotowanej pod kierunkiem ks. Wincentego Kwiatkowskiego. Pracował jako wikariusz w Brodnicy, a także katecheta i nauczyciel łaciny w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Chełmży. We wrześniu 1933 biskup Okoniewski mianował go profesorem dogmatyki i historii dogmatów w seminarium duchownym w Pelplinie. Od 1937 był egzaminatorem prosynodalnym.

Smoczyński badał działalność Hozjusza i jego rolę w dziejach Kościoła katolickiego. W podjętym na nowo procesie beatyfikacyjnym kardynała pełnił funkcję wicepostulatora. Ogłosił kilka prac naukowych, głównie na łamach "Miesięcznika Diecezji Chełmińskiej", m.in. Ogólny ustrój Kościoła i prymat jurysdykcyjny u Hozjusza (1933), Kardynał Hozjusz o autorytecie magisterskim soborów i papieży (1936), Pojęcie Kościoła na Wschodzie w świetle zachodnich przeobrażeń eklezjologicznych (1936); był także autorem książki Świątobliwy Sługa Boży Stanisław Hozjusz (1938). Przygotował do wydania dzieła Stanislai Hosii vita Stanisława Reszki (1938) i Theatrum Virtutum D. Stanislai Hosii Tomasza Tretera (1938). Gromadził również listy samego Hozjusza i planował ich wydanie, ale na przeszkodzie stanął wybuch II wojny światowej.

We wrześniu 1939 opuścił Pelplin, a jego mieszkanie zajęło gestapo, niszcząc rękopisy. Przebywał u rodziców w Gniewie, gdzie 30 października 1939 został aresztowany przez Niemców. Przez kilka dni więziony w lochach zamku gniewskiego, zginął w zbiorowej egzekucji.

Bibliografia

Linki zewnętrzne