Józef Sopotnicki
 | |
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 lutego 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 sierpnia 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1900–1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Pułk Piechoty Nr 100 |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}   | |
Józef Julian Sopotnicki (ur. 8 lutego 1882[1] w Przemyślu, zm. 23 sierpnia 1942 w obozie koncentracyjnym KL Auschwitz) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Był synem Józefa i Marii ze Skrzyszowskich. Był zawodowym oficerem piechoty cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany 1 września 1900. Służył w Śląsko-Morawskim Pułku Piechoty Nr 100 w Krakowie. W 1904 został przyjęty do Szkoły Wojennej w Wiedniu[2]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1906. Z dniem 1 listopada tego roku, po ukończeniu studiów, otrzymał tytuł oficera przydzielonego do Sztabu Generalnego[3] i został przydzielony do 11 Brygady Górskiej w Tuzli na stanowisko oficera sztabu[4]. W następnym roku został przydzielony na takie samo stanowisko do 47 Brygady Piechoty w Przemyślu. W czasie studiów i służby w sztabach pozostawał oficerem nadetatowym Pułku Piechoty Nr 100[5].
W latach 1917–1918 był szefem sztabu Polskiego Korpusu Posiłkowego.
W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej. Był szefem sztabu Grupy gen. Zygmunta Zielińskiego w wyprawie z Przemyśla w kierunku Chyrowa. 22 grudnia objął dowództwo Grupy własnego imienia, atakował wojska ukraińskie odciążając obronę Lwowa od południa. 5 stycznia 1919 awansował do stopnia podpułkownika[6]. Następnie dowodził Grupą w składzie Dywizji gen. Sikorskiego, która broniła połączenia Przemyśla i Lwowa. W kwietniu 1919 został szefem sztabu Grupy gen. Bronisława Babiańskiego na froncie wołyńskim w Kowlu. Kampanię wiosenną 1920 odbył jako oficer sztabu Grupy Operacyjnej gen. Józefa Rybaka, następnie od lipca dowodził Grupą 6 Armii, prowadząc walki z Sowietami na południowym odcinku frontu. Z początkiem września został dowódcą Rejonu Obronnego w Stryju, a od grudnia 1920 do sierpnia 1921 – w Drohobyczu.
Dowódca 60 pułku piechoty wielkopolskiej. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 60. lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty. Z dniem 1 października 1922 roku przeniesiony został z rezerwy oficerów sztabowych na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[7]. Z dniem 1 lipca 1923 roku mianowany został dowódcą 18 Dywizji Piechoty w Łomży[8]. Dowodząc dywizją pozostawał oficerem nadetatowym 71 pułku piechoty[9]. W sierpniu 1924 roku zwolniony został ze stanowiska dowódcy 18 DP i pozostawiony w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[10]. 1 września 1926 roku powołany został ze stanu nieczynnego i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[11].
Z dniem 29 lutego 1928 roku przeniesiony został w stan spoczynku[12]. W 1934 roku pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Jako oficer stanu spoczynku przewidziany był do użycia w czasie wojny[13]. W konspiracji był członkiem Nowej Armii Polskiej. Aresztowany 6 czerwca 1942 roku w Warszawie. Zmarł 23 sierpnia 1942 roku w obozie koncentracyjnym Auschwitz.
Wybrane prace
- Kampania polsko-ukraińska. Doświadczenia operacyjne i bojowe, Lwów 1921
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych (1922)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[6]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[6]
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski z 1928 s. 887 oraz Rocznik Oficerski Rezerw z 1934 s. 323, jako datę urodzenia podano 6 lutego 1881 roku.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 294, 616, 1062.
- ↑ Zmiany w armii i flocie. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 494 z 31 października 1906.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907 ↓, s. 220, 293, 624.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 221, 295, 632.
- ↑ a b c l, Józef Julian Sopotnicki, www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2018-04-06] (pol.).
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 33 z 16.09.1922 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 21 z 13.04.1923 r., Rocznik Oficerski" z 1923 s. 79, 328, 395. W okresie od kwietnia do lipca 1924 roku obowiązki dowódcy 18 DP pełnił gen. bryg. Józef Becker.
- ↑ Rocznik Oficerski z 1924, s. 290, 339.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 86 z 25.08.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 44 z 14.10.1926 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 28.01.1928 r.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw z 1934 s. 842.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych L. 6087/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 13, s. 387)
Bibliografia, linki
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Jerzy Kirszak, Sopotnicki Józef Julian w: Polski Słownik Biograficzny t. XL, Warszawa – Kraków 2000–2001 s. 501–503 wersja elektroniczna IPSB
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).