Józef Szamocki
| Biskup tytularny Clypii | ||
| ||
| Kraj działania | Polska | |
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 października 1954 Gdynia | |
| Biskup pomocniczy toruński | ||
| Okres sprawowania | od 2000 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Prezbiterat | 29 kwietnia 1979 | |
| Nominacja biskupia | 20 kwietnia 2000 | |
| Sakra biskupia | 27 maja 2000 | |
| Data konsekracji | 27 maja 2000 |
|---|---|
| Miejscowość | Toruń |
| Miejsce | katedra toruńska |
| Konsekrator | Andrzej Suski |
| Współkonsekratorzy | Tadeusz Gocłowski Henryk Muszyński |
Józef Szamocki (ur. 4 października 1954 w Gdyni) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy toruński od 2000.
Życiorys
Urodził się 4 października 1954 w Gdyni[1]. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 kwietnia 1979 biskup diecezjalny chełmiński Bernard Czapliński[3]. W 1995 ukończył Akademię Teologii Katolickiej w Warszawie ze stopniem doktora na podstawie dysertacji Duchowość kapłana diecezjalnego w Instytucie Świeckim Kapłańskim Misjonarzy Królewskości Chrystusa na podstawie pism Gabriela Mercola (1971–1991)[1].
W latach 1979–1983 pracował jako wikariusz w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Chojnicach. Od 1983 do 1988 przebywał na misji w Zambii, gdzie był administratorem parafii św. Rodziny w Lusace[1]. Od 1990 do 1992 pełnił funkcję diecezjalnego dyrektora Papieskich Dzieł Misyjnych. W latach 1988–1992 był ojcem duchownym w seminarium w Pelplinie[1][2]. Prowadził wykłady w pelplińskim seminarium oraz zajęcia formacyjne dla osób konsekrowanych. W diecezji toruńskiej był ojcem duchownym seminarzystów oraz delegatem biskupim ds. zakonnych w kurii diecezjalnej[1].
20 kwietnia 2000 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji toruńskiej ze stolicą tytularną Clypia[2]. Święcenia biskupie otrzymał 27 maja 2000 w katedrze toruńskiej. Konsekracji dokonał biskup diecezjalny toruński Andrzej Suski w asyście arcybiskupa metropolity gdańskiego Tadeusza Gocłowskiego i arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego Henryka Muszyńskiego[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Servire Ecclesiae” (Służyć Kościołowi)[5]. W diecezji toruńskiej objął urząd wikariusza generalnego[6].
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski został delegatem ds. Instytutów Świeckich, a także członkiem Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Komisji ds. Misji i Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e Nowy biskup pomocniczy diecezji toruńskiej ks. dr Józef Szamocki – sylwetka (rozszerzenie). ekai.pl (arch.), 2000-04-20. [dostęp 2019-01-21].
- ↑ a b c Nomina dell’Ausiliare di Toruń (Polonia) (wł.). press.vatican.va, 2000-04-20. [dostęp 2014-09-07].
- ↑ Józef Szamocki (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-18].
- ↑ Toruń: wyświęcono nowego biskupa pomocniczego Józefa Szamockiego. ekai.pl (arch.), 2000-05-27. [dostęp 2019-01-21].
- ↑ a b Józef Szamocki na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-12-27].
- ↑ Józef Szamocki na stronie diecezji toruńskiej. diecezja-torun.pl. [dostęp 2016-05-13].
Linki zewnętrzne
- Józef Szamocki na stronie diecezji toruńskiej [dostęp 2016-05-13]
- Józef Szamocki na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-12-27]
- Józef Szamocki w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-07]