Józef Wasilewski (generał)

Józef Wasilewski
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1759
Witebsk

Data i miejsce śmierci

1831
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia koronna
Legiony Polskie we Włoszech
Armia Księstwa Warszawskiego
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Jednostki

Szkoła Rycerska
2 Regiment Pieszy Koronny
Legia Naddunajska
Korpus Kadetów w Kaliszu

Stanowiska

szef administracji armii Księstwa Warszawskiego, szef V Wydziału Administracji Wojskowej Ministerstwa Wojny, komisarz-ordynator generalny armii, komendant twierdzy, komendant Korpusu Kadetów

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-rosyjska (1792)
insurekcja kościuszkowska
wojny napoleońskie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Józef Wasilewski herbu Drzewica (ur. 1759 w Witebsku, zm. 1831 w Warszawie) – generał brygady Armii Księstwa Warszawskiego i Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.

Życiorys

W latach 1775-1781 uczył się w Szkole Rycerskiej w Warszawie. W dowód najwyższego wyróżnienia pozostał w Szkole Rycerskiej na stanowisku nauczyciela arytmetyki i geometrii. W wojnie polsko-rosyjskiej 1792 regiment-kwatermistrz w 2 regimencie pieszym koronnym. Podczas insurekcji kościuszkowskiej 1794 major w Kwatermistrzostwie Generalnym. Po upadku powstania emigrował i od 1797 służył w Legionach Polskich we Włoszech. Adiutant Jana Henryka Dąbrowskiego. Od 1799 szef batalionu, potem oficer sztabu Legii Naddunajskiej. Brał udział w kampanii przeciw Austriakom. Jako emisariusz polskich organizacji wyjechał do kraju.

W 1806 pułkownik i dowódca pułku piechoty. W Dywizji J. H. Dąbrowskiego odbył kampanie przeciwko Prusom. Przeszedł potem na stanowisko szefa administracji armii Księstwa Warszawskiego. Potem szef V Wydziału Administracji Wojskowej Ministerstwa Wojny (1811)[1], komisarz-ordynator generalny armii. Generał z 1812. Podczas walk odwrotowych spod Moskwy nad Berezyną dostał się do niewoli rosyjskiej. Internowany w Tambowie.

Od 1815 służył w armii Królestwa Polskiego m.in. komendant twierdzy Zamość[2]. W latach 1820-1821 komendant Korpusu Kadetów w Kaliszu[3]. Wskutek zadrażnień z wielkim księciem Konstantym wystąpił o dymisję. Uzyskał ją na bardzo złych warunkach i żył w niedostatku w Warszawie, gdzie zmarł.

Od 1802 był członkiem korespondentem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk[4].

Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w 1820[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kalendarzyk Polityczny Chronologiczny i Historyczny na rok pański 1811 z Magistraturami Kraiowemi, Warszawa 1811, s. 184.
  2. ↑ Rocznik Woyskowy 1819 ↓.
  3. ↑ Rocznik Woyskowy 1820 ↓, s. 162.
  4. ↑ Aleksander Kraushar, Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800-1832 : monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe : epilog : 1831-1836, 1906, s. 481.
  5. ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 326.
  6. ↑ a b Rocznik Woyskowy 1820 ↓, s. 7.

Bibliografia

  • Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1819. Warszawa: Drukarnia Woyskowa, 1819.
  • Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1820. Warszawa: Drukarnia Woyskowa, 1820.
  • Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.

Media użyte na tej stronie