Józef Wiejacz

Józef Wiejacz
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1933
Jędrzejów

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 2017
Warszawa

Ambasador PRL we Włoszech
Okres

od 1984
do 1989

Poprzednik

Emil Wojtaszek

Następca

Bolesław Michałek

Ambasador RP w Finlandii
Okres

od 12 lutego 1996
do 14 października 2000

Poprzednik

Andrzej Potworowski

Następca

Stanisław Stebelski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Lwa Finlandii Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej

Józef Waldemar Wiejacz (ur. 8 marca 1933 w Jędrzejowie, zm. 12 sierpnia 2017 w Warszawie[1]) – polski dyplomata.

Życiorys

Odbył studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie (1951–1955), gdzie uzyskał tytuł magistra historii stosunków międzynarodowych. W Ministerstwie Spraw Zagranicznych był zatrudniony w latach 1954–2006. Jako dyplomata pracował w ambasadach w Ankarze, Teheranie, Oslo, Waszyngtonie, gdzie był zastępcą ambasadora jako Radca Minister Pełnomocny (1973–1977); był ambasadorem we Włoszech, akredytowanym także na Malcie przy FAO w Rzymie (1984–1989). W latach 1995–2000 był ambasadorem w Finlandii.

W centrali MSZ był referendarzem, radcą, starszym radcą, naczelnikiem wydziału brytyjsko-skandynawskiego, wicedyrektorem i dyrektorem departamentu studiów i programowania, wiceministrem spraw zagranicznych (1980–1984), ambasadorem-ad-personam i pełnomocnikiem ministra ds. współpracy bałtyckiej, Inicjatywy Środkowoeuropejskiej i współpracy międzynarodowej w zakresie Ochrony Środowiska (1990–1995), ambasadorem tytularnym, przewodniczącym komitetu wyższych urzędników Rady Państw Morza Bałtyckiego i przewodniczącym Komitetu Krajowych Koordynatorów Inicjatywy Środkowoeuropejskiej (2000–2006).

Uczestniczył jako delegat lub przewodniczący delegacji w kilku sesjach Zgromadzenia Ogólnego ONZ, Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Helsinkach i spotkaniach KBWE w Belgradzie i Madrycie, w rokowaniach rozbrojeniowych w Genewie i w Wiedniu, w Konferencji Rozbrojeniowej w Sztokholmie i w wielu innych konferencjach, w tym w spotkaniu na szczycie w sprawie ochrony środowiska w Rio de Janeiro.

W czasach PRL należał do PZPR[2]. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi Republiki Włoskiej i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Lwa Republiki Finlandii. Wyróżniony licznymi medalami i honorami polskimi i zagranicznymi, w tym Medalem Zasłużonego Działacza Kultury, Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Zasłużonego dla Ziemi Krakowskiej, Honorowym Obywatelstwem miasta Baltimore. Pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 41-1-59)[3].

Przypisy

  1. Józef Waldemar Wiejacz. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
  2. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1060. ISBN 83-223-2073-6.
  3. Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Grobonet

Media użyte na tej stronie

FIN Order of the Lion of Finland 2Class BAR.png
Baretka Orderu Lwa Finlandii II klasy
Cordone di gran Croce OMRI BAR.svg
Ribbon of a Cordon Grand Cross of Merit of the Italian Republic
POL Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej