Józef Wodzicki

Józef Wodzicki (generał)
Józef z Granowa Wodzicki
	generał major
Data urodzenia	około 1750
Data i miejsce śmierci	1794 ; poległ w bitwie pod Szczekocinami
	Przebieg służby
Lata służby	1770–1794
Siły zbrojne	Armia saska; Wojsko I Rzeczypospolitej
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-rosyjska; Insurekcja kościuszkowska Bitwa pod Szczekocinami;
	Odznaczenia

Józef Wodzicki (ur. ok. 1750, zm. 1794) – generał major wojsk koronnych, generał major komenderujący w Dywizji Małopolskiej w 1792 roku^[1], uczestnik powstania kościuszkowskiego poległy w bitwie pod Szczekocinami.

Życiorys

Był synem Piotra Wodzickiego herbu Leliwa. W latach 1770–1776 przesłużył 6 lat w armii saskiej, w której doszedł do stopnia porucznika. Po odejściu z armii saskiej przeszedł do wojska polskiego, gdzie został brygadierem w Korpusie Kadetów w Warszawie. Na Sejmie Rozbiorowym w 1775 roku powołany ze stanu rycerskiego do Komisji Wojskowej Koronnej^[2]. Był generałem adiutantem króla Stanisława Augusta. Od 1782 w służbie liniowej – doszedł do stanowiska szefa regimentu pieszego koronnego i generała w 1790. W 1788 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[3]. Uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 jako szef 2 regimentu pieszego koronnego w kampanii litewskiej. Po zwycięstwie targowiczan pozostał w służbie jako nieformalny dowódca dywizji i komendant garnizonu Kraków. Podał się do dymisji jednak później złożył przysięgę wierności konfederacji targowickiej^[4]. Brał czynny udział w przygotowaniach powstańczych w 1794. Był świadkiem przysięgi Tadeusza Kościuszki na rynku krakowskim. Po proklamowaniu przez Tadeusza Kościuszkę powstania natychmiast do niego przystąpił. Poległ w bitwie pod Szczekocinami od kuli armatniej, która urwała mu głowę^[5]. Pochowany w kościele OO. Kapucynów w Krakowie.

Epitafium gen. Józefa Wodzickiego w krakowskim kościele oo. kapucynów
Tablica upamiętniająca poświęcenie pałasza Tadeusza Kościuszki, 24 marca 1794, Kraków
Tablica wmurowana w podłogę Domku Loretańskiego w krakowskim kościele oo. kapucynów, w miejscu w którym święcili szable T. Kościuszko i J. Wodzicki

↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi,1792, s. 545.
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 196.
↑ Wacław Tokarz, Polityka wojskowa konfederacji targowickiej, w: Rozprawy i szkice, t. II, Warszawa 1959, s. 49.
↑ MaciejM. Trąbski MaciejM., Bitwa pod Szczekocinami (6 czerwca 1794) z punktu widzenia sztuki wojennej z drugiej połowy XVIII wieku, „Czasy Nowożytne”, 29, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Historycznego, 2016, s. 80 .

Krzysztof Bauer, Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego, Warszawa WMON 1981, ISBN 83-11-06605-1
H. P. Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001