Józef Zaleski (generał)

Józef Zaleski

Joseph Ritter von Zaleski

Feldmarschalleutnant
Data urodzenia	19 marca 1838
Data i miejsce śmierci	3 marca 1899 Stanisławów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Austriackiego C. K. Armia
Jednostki	2 Pułk Huzarów 6 Pułk Huzarów 7 Pułk Ułanów 8 Pułk Ułanów 10 Pułk Dragonów 6 Brygada Kawalerii Oddział Kawalerii Dywizyjnej Stanisławów
Stanowiska	komendant pułku komendant brygady komendant oddziału kawalerii dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	wojna prusko-austriacka
Odznaczenia

Józef Zaleski^[a] herbu Dołęga (ur. 19 marca 1838, zm. 3 marca 1899 w Stanisławowie) – Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii.

Grobowiec Zaleskich

Życiorys

Urodził się w 1838^[1][2]. Wywodził się z rodu Zaleskich herbu Dołęga^[2]. Był synem Wacława Zaleskiego (1799-1849, poeta, ostatni gubernator Galicji) i Antoniny z domu Antoniewicz (1814-1862) oraz bratem Filipa Zaleskiego (1836-1911, polityk, namiestnik Galicji)^[3][1][4][2]

Ukończył kształcenie w szkole^[3] Następnie wstąpił do służby w Armii Cesarstwa Austriackiego^[3]. Około 1856 został mianowany kadetem w 2 pułku huzarów^{[5] [6]}, około 1858 awansowany na podporucznika 2 klasy^[7], a około 1859 na nadporucznika^[8]. Od około 1859 był słuchaczem Centralnego Wojskowego Instytutu Jazdy Konnej w Wiedniu^[9]. Od około 1860/1861 ponownie był oficerem w szeregach 2 pułku huzarów^{[10][11][12][13][14][15][16]}, według stanu z 1868 stacjonującego w Prossnitz^[17]. W 1866 brał udział w wojnie prusko-austriackiej^[3].

Od 1867 był wojskowym C. K. Armii. Został awansowany na stopień rotmistrza kawalerii 1 klasy ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1869^[18]. Od około 1869 był oficerem 6 pułku huzarów ze sztabem w Klagenfurcie^[19][20], od około 1872 w Gyöngyös^[21]. Od około 1873 był oficerem 7 pułku ułanów w Brzeżanach^{[22][23][24] [25]}. Pozostając oficerem tej jednostki około 1874 był słuchaczem 7 Centralnego Kursu Kawalerii w Wiedniu^[26], a od około 1876 do około 1878 był urlopowany z przyznanym zaopatrzeniem (Wartegebühr)^[27][28]. W późniejszych latach ponownie był czynnym oficerem 7 pułku ułanów^{[29][30][31][32]}. Został awansowany na majora z dniem 1 maja 1880^[33]. Od około 1882/1883 stacjonował w szeregach 7 pułku ułanów w Nagymihály^[34], a od około 1883 do około 1886 był oficerem 8 pułku ułanów we Lwowie^[35][36][37]. W tym okresie został awansowany na podpułkownika z dniem 1 maja 1884^[38].

Od 1886 do około 1892 był komendantem 10 pułku dragonów w Tarnopolu^{[39][40][41][42][43][44][3]}. W tym okresie został awansowany na pułkownika z dniem 10 grudnia 1887^[45]. Jako oficer nadkompletowy 10 pułku dragonów (w pierwszym roku) od około 1892 do około 1896 był komendantem 6 brygady kawalerii w Miszkolcu^{[46][47][48][49]} (według innej wersji w Koszycach^[3]). W tym czasie został mianowany generałem-majorem z dniem 11 maja 1893^[50]. Został mianowany na stopień Feldmarschalleutnanta z dniem 31 października 1896^[51]. Od tego czasu był komendantem oddziału kawalerii dywizyjnej w Stanisławowie^[52][53][3]. W 1897 został przeniesiony w stan spoczynku po 40 latach służby^[54][3]. W tym czasie przebywał w Stanisławowie^[54]. W polskim piśmiennictwie był określany jako generał-porucznik^[3][1].

Był żonaty z Gabrielą z domu Załęską herbu Prus III (1865-1928, córka Juliusza Załęskiego i Karoliny z Dzieduszyckich), wcześniej zamężną z Michałem Jasieńskim)^[3][55]. Zmarł 3 marca 1899 w Stanisławowie w wieku 61 lat^[3][1]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Leopolda (około 1898)^[54][3]
• Order Korony Żelaznej III klasy (około 1892)^[56][3]
• Krzyż Zasługi Wojskowej z dekoracją wojenną (około 1867)^[57][58][3]
• Medal Wojenny^[54][3]

Uwagi

Przypisy