Józefa Sawicka

Józefa Konstancja Sawicka

Ostoja

Data urodzenia	1859
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1920 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	publicystyka, nowela
Ważne dzieła
Szkice i obrazki Wychowanka Nad morzem

Józefa Konstancja Sawicka, pseud. Ostoja, (ur. 1859 w Łopoczyźnie k. Grodna, zm. 23 grudnia 1920 w Warszawie) – polska pisarka, publicystka, tłumaczka^[1].

Zaprzyjaźniona z Elizą Orzeszkową. Była nauczycielką literatury na warszawskich pensjach żeńskich, współorganizowała tajne nauczanie.

Zadebiutowała w 1881 roku opowiadaniem Ulicznik, opublikowanym na łamach „Prawdy”. Publikowała w pismach takich jak „Głos”, „Świt”, „Kraj” czy „Kurier Warszawski”.

Po raz pierwszy przetłumaczyła na język polski Czerwone i czarne Stendhala.

Twórczość

• Szkice i obrazki (1886)
• Nowele (1890, 1892)
• Królewna (1891)
• Powieści prawdziwe (1892)
• Wychowanka (1895)
• Nad morzem (z notatek turysty) (1903)

Przypisy

Bibliografia

• R. Skręt, Sawicka Józefa Konstancja (1859-1920), Polski Słownik Biograficzny, t. 35, Wrocław 1994, s. 298-300.
• M. Cz. Prz [Maria Czesława Przewóska], Ś. p. Józefa Sawicka (Ostoja), „Kurier Warszawski” 1920, nr 358, s. 3.

Linki zewnętrzne

• Twórczość Józefy Sawickiej w bibliotece Polona