Józefina Łapińska

Józefina Łapińska (ur. 18 września 1900 w Łodzi, zm. 27 lipca 1986 w Konstancinie-Jeziornie) – instruktorka harcerska, harcmistrzyni.

Życiorys

Córka Feliksa. W 1914 wstąpiła do I Żeńskiej Drużyny Skautowej w Łodzi. Od 1919 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach, które ukończyła w 1924 rozpoczęła pracę jako nauczycielka. Była m.in. nauczycielką w męskim gimnazjum ukraińskim w Łucku (w roku szkolnym 1926/27), w Ostrowcu Świętokrzyskim, szkołach średnich w Końskich. W latach 1929–1934 komendantka Kielecko-Radomskiej Chorągwi Harcerek ZHP. W latach 1931–1939 komendantka stanicy i Szkoły Instruktorskiej Harcerstwa Żeńskiego na Buczu. Członkini Głównej Kwatery Harcerek ZHP. Reprezentowała ZHP w międzynarodowym ruchu skautowym. W 1938 powołana na stanowisko komendantki Pogotowia Harcerek, pełniła tę funkcję przez całą okupację.

Po powstaniu warszawskim działała w Krakowie w Komitecie Opieki Społecznej, jako naczelnik wydziału opieki nad dziećmi. Organizowała szkolenie harcerek w wojskowych służbach pomocniczych oraz służbę opiekuńczo-wychowawczą dla dzieci. Po wojnie pracowała w Instytucie Higieny Psychicznej, a następnie jako adiunkt w Instytucie Gruźlicy.

Autorka m.in. Harcerka na zwiadach i opracowań dotyczących udziału harcerek w walce z okupantem.

Została pochowana w Warszawie, na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 52A-4-4).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 102 „za zasługi na polu rozwoju harcerstwa”.