| Ten artykuł od 2011-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
József Eisenhoffer (węg. József Aczél, ur. 8 listopada 1900 w Budapeszcie, zm. 13 listopada 1945) – węgierski piłkarz grający na pozycji napastnika, reprezentant Węgier, olimpijczyk.
W trakcie długoletniej kariery Eisenhoffer grał w klubach z Węgier, Austrii, Francji i Stanów Zjednoczonych. Przez sześć sezonów był także trenerem Olympique Marsylia i rozegrał osiem spotkań w barwach reprezentacji Węgier. Członek olimpijskiej reprezentacji piłki nożnej na Igrzyskach Olimpijskich 1924 w Paryżu.
Kariera piłkarska
Eisenhoffer, konwertyta na judaizm, rozpoczął swoją karierę piłkarską jako junior w stołecznym Budapesti TC w roku 1912. Pięć lat później przeszedł do Kispesti Atlétikai Club, gdzie grał przez kolejne trzy sezony. Jego kolejnym klubem był Ferencvárosi TC, który w roku 1923 wypożyczył go do Makkabi Brno.
W 1924 Eisenhoffer dołączył do czołowego żydowskiego klubu z Austrii – Hakoah Wiedeń. Gdy dwa lata później zespół ze stolicy Austrii odbywał tournée po Stanach Zjednoczonych, kilku piłkarzy Hakoah zdecydowało się na pozostanie w Ameryce ze względu na nieporównywalnie wyższe płace i mniejsze występowanie antysemityzmu. Wśród nich był także Eisenhoffer, który zdecydował się podpisac kontrakt z Brooklyn Wanderers, gdzie grał przez kolejne pięć sezonów z wyjątkiem krótkiego epizodu w 1929. W 1928 zarząd ligi piłkarskiej pozostawał w stanie konfliktu z krajową federacją, przez co Eisenhoffer zmienił klub na Hakoah Nowy Jork występujący w aprobowanej przez federację rozgrywkach. Po ponownej fuzji rozgrywek, piłkarz został ukarany grzywną w wysokości 500 dolarów za złamanie postanowień kontraktu z Wanderers. Dalszy konflikt wewnątrz amerykańskiego światka piłkarskiego spowodował rozwiązanie ligi w 1931, a sam zawodnik wrócił do Europy gdzie ponownie podpisał kontrakt z Hakoah. Dwa lata później został sprzedany do francuskiego Olympique Marsylia, gdzie po ośmiu latach gry zakończył zawodową karierę. W barwach klubu z południa Francji Eisenhoffer trzy razy wygrał puchar Francji (1934, 1935, 1940), a w międzyczasie został również szkoleniowcem drużyny, w sezonie 1936/37 zdobywając mistrzostwo Francji. W 1938 na krótko prowadził RC Lens.
Pod koniec II wojny światowej powrócił do Budapesztu, gdzie w 1944 został ciężko ranny w trakcie nalotu bombowego. Zmarł w wyniku ran rok później, 13 listopada 1945.
Kariera reprezentacyjna
W latach 1920–1924 Eisenhoffer rozegrał osiem meczów w reprezentacji Węgier. W kadrze narodowej strzelił siedem bramek, w tym na Igrzyskach Olimpijskich 1924 przeciwko Polsce.
Linki zewnętrzne
| Trenerzy RC Lens |
|---|
- De Veen & Harris (1934–35)
- François (1935–36)
- Galbraith (1936–38)
- Buisson, Eisenhoffer & Galbraith (1938–39)
- Galbraith (1939–40)
- Beaucourt (1940–42)
- Marek (1942–47)
- Hibst (1947–50)
- Dupal (1950–53)
- Marek (1953–56)
- Witowski (1957–58)
- Michlowsky & Witowski (1957–58)
- Michlowsky (1958)
- Bigot (1958–62)
- Fruchart (1962–69)
- Sowinski (1969–78)
- Lemerre (1978–79)
- Sowinski (1979–81)
- Sérafin (1981–82)
- Houllier (1982–85)
- Marx (1985–88)
- Sowinski (1988)
- Parisseaux (1988–89)
- Redon (1989)
- Sowinski (1989)
- Husson (1989–90)
- Dos Santos (1990–92)
- Bergues (1992–96)
- Muslin (1996–97)
- Lemerre (1997)
- Leclercq (1997–99)
- Brisson (1999–2000)
- Courbis (2000–01)
- Tournay (2001)
- Sénac (2001)
- Müller (2001–05)
- Gillot (2005–07)
- Roux (2007)
- Papin (2007–08)
- Wallemme (2008–11)
- Bölöni (2011)
- Garcia (2011–12)
- Sikora (2012–13)
- Kombouaré (2013–16)
- Casanova (2016)
- Sikora (2017–18)
- Montanier (od 2018)
|
|
.svg)