Jędrzej Moraczewski (historyk)

Jędrzej Moraczewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lub 4 lutego 1802
Dusina

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1855
Poznań

Starożytności Polskie encyklopedia historyczna J. Moraczewskiego tom I z 1842.

Jędrzej Moraczewski, ps. „Gospodarz Jędrzej” (ur. 2[1][2] lub 4 lutego 1802 w Dusinie, pow. gostyński, zm. 20 lutego 1855 w Poznaniu) – polski historyk (przedstawiciel lelewelowskiej szkoły historycznej), publicysta, twórca jednej z pierwszych polskich encyklopedii oraz działacz społeczny.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej Tomasza i Józefy z Kierskich, brat Bibianny. Uczył się w Poznaniu i w szkole wojewódzkiej w Kaliszu, a od 1821 studiował prawo i filozofię na uniwersytetach w Berlinie i Heidelbergu. W 1829 ukończył prawo na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. Pozostał po studiach w Warszawie i pracował w sądownictwie oraz w redakcji „Powszechnego Dziennika Krajowego”[2].

Po wybuchu powstania listopadowego jako agent Rządu Narodowego pełnił misję dyplomatyczną w Lipsku oraz jeździł po zakup broni do miast niemieckich. Walczył w pułku Grothusa i dosłużył się w nim rangi porucznika. W listopadzie 1831 powrócił do majątku rodziców Zielątkowa k. Obornik[2]. W 1841 po sprzedaniu majątku osiadł na stałe z siostrą w Poznaniu. Był uczestnikiem w prawie wszystkich akcjach, które prowadzone były przez poznańskich organiczników. Współtwórca Bazaru, Banku Ziemiańskiego, oddziałów Centralnego Towarzystwa Rolniczego, Ligi Polskiej. Działał w Towarzystwie Naukowej Pomocy, w Kole Towarzyskim Bazaru, w komitetach zabiegających o założenie stałej sceny polskiej i uniwersytetu w Poznaniu. W 1839 należał do współzałożycieli „Dziennika Domowego”[3]. W Poznaniu w latach 1841–1843 wygłaszał odczyty publiczne poświęcone dziejom Polski i Słowiańszczyzny. Zamieszczał również artykuły w Przyjacielu Ludu, „Tygodniku Literackim”, w którym okresowo prowadził dział historyczny. W założonej w 1842 wraz z K. Libeltem i N. Kamieńskim spółce księgarskiej dla prowadzenia drukarni, księgarni i wypożyczalni książek pełnił główne funkcje.

W latach 1842–1852 wraz z Antonim Poplińskim redagował jedną z pierwszych polskich encyklopedii, dwutomowe „Starożytności Polskie. Ku wygodzie czytelnika porządkiem abecadłowym zebrane”[4]. W latach 1843–1846 redagował czasopismo „Rok”. Utrzymywał kontakty z Centralizacją Wersalską Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, przyjmował emisariuszy i zdobywał sympatyków w Księstwie[3].

Uczestniczył w konspiracji wielkopolskiej 1846 r. (Centralizacja Poznańska), był członkiem Komitetu Narodowego w powstaniu wielkopolskim 1848 roku. Wówczas wyszło z jego drukarni wiele okolicznościowych odezw i ulotek, a winą za klęskę 1848 obarczył przywódców ziemiańskich. Interesował się ruchem ogólnosłowiańskim. W czerwcu 1848 brał udział w Zjeździe Słowiańskim w Pradze[3]. Był jednym z założycieli Towarzystwa Przemysłowego Polskiego w Poznaniu w 1848 roku[5].

Założyciel Towarzystwa Zbieraczów Starożytności Krajowych w Szamotułach[3] działającego w latach 1840–1846, prowadzącego badania archeologiczne na terenie Wielkopolski, ewidencjonującego i kolekcjonującego zabytki przeszłości[6].

W latach 1841–1843 brał udział w cyklu wykładów – odczytów publicznych, zorganizowanych z inicjatywy Tytusa Działyńskiego w Sali Czerwonej Pałacu Działyńskich w Poznaniu, gdzie prowadził wykłady z zakresu historii Polski i Słowiańszczyzny. Karol Libelt wykładał estetykę, Teodor Teofil Matecki – fizyki i chemii, Jakub Krotowski-Krauthofer – metodologię prawa, I. Lipski – agronomię, a Fabian Juliusz Sarnecki uczył malarstwa[7].

Publikacje

Zobacz też

Przypisy

  1. Z ksiąg obywatelstwa (s. 205). Kronika Miasta Poznania 9–10/1923. [dostęp 2012-07-08]. (pol.).
  2. a b c Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 492.
  3. a b c d Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 493.
  4. „Starożytności polskie. Ku wygodzie czytelnika porządkiem abecadłowym zebrane”, red. Jędrzej Moraczewski, Emil Kierski, Antoni Popliński, Poznań wyd. Jana Konstantego Żupańskiego, 1842–1852.
  5. Pamiętnik Jubileuszowy Towarzystwa Przemysłowego w Poznaniu 1848-1923, Poznań 1923, s. 7.
  6. Andrzej Wierzbicki, Historiografia polska doby romantyzmu, Wrocław 1999.
  7. Biblioteka Kórnicka. bkpan.poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-12)]..
  8. Opis pierwszego zjazdu słowiańskiego, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  9. Gospodarza Jędrzeja opowiadanie podług starych ksiąg polskich jaka to dawniej była Polska i jacy byli starzy Polacy. Książeczka 1, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  10. Gospodarza Jędrzeja opowiadanie podług starych ksiąg polskich jaka to dawniej była Polska i jacy byli starzy Polacy. Książeczka 2, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  11. Gospodarza Jędrzeja opowiadanie podług starych ksiąg polskich jaka to dawniej była Polska i jacy byli starzy Polacy. Książeczka 3, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  12. Starożytności Polskie. Ku wygodzie czytelnika porządkiem abecadłowym zebrane. T. 1, [A-K], polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  13. Starożytności polskie. Ku wygodzie czytelnika porządkiem abecadłowym zebrane. T. 2, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  14. Wypadki poznańskie z roku 1848, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  15. Jędrzej Moraczewski, Włościanin polski ze względu historycznego, statystycznego i politycznego, polona.pl [dostęp 2019-08-28].
  16. Polska w złotym wieku. Przedstawiona wyimkami z dziejów Rzeczypospolitej Polskiej Jędrzeja Moraczewskiego, polona.pl [dostęp 2019-08-28].

Bibliografia

  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski słownik biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 492–493. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

01 starozytnosci polskie.png
Autor: Public domain, Licencja: CC0
Starożytności polskie.