Język ćhattisgarhi
| Obszar | Indie, (stany Chhattisgarh, Orissa, Bihar i Madhya Pradesh) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 17 mln (2002 r.)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie (stan Chhattisgarh) | ||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-1↗ | brak | ||
| Kod ISO 639-3↗ | hne | ||
| IETF | hne | ||
| Glottolog | chha1249 | ||
| Ethnologue | hne | ||
| SIL | hne | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ćhattisgarhi (dewanagari: छत्तिसगढ़ी lub छत्तीसगढ़ी) – język indoaryjski używany przez około 17 milionów osób w indyjskim stanie Chhattisgarh, gdzie wraz z hindi posiada status języka urzędowego, oraz w sąsiednich stanach Orissa, Bihar i Madhya Pradesh. Blisko spokrewniony z językami awadhi i bagheli. Przez władze centralne w Delhi uważany jest raczej za wschodni dialekt hindi, jednakże stanowi ważny element tożsamości kulturowej w stanie Chhattisgarh i ma szereg własnych dialektów. Zapisywany jest pismem dewanagari.