Język amis
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 138 tys. (2002)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | map | ||
| Kod ISO 639-3↗ | ami | ||
| IETF | ami | ||
| Glottolog | amis1246 | ||
| Ethnologue | ami | ||
| WALS | ami | ||
| SIL | AMI | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język amis, także: ami, amia, bakurut, lam-si-hoan, maran, pagcah, pangcah, pangtsah, sabari, tanah[1] (chiń. trad. 阿美語, pinyin: āměiyǔ) – język z rodziny austronezyjskiej (języki tajwańskie), używany przez tajwańskich aborygenów Ami zamieszkujących region między Hualian i Taidong[1].
SIL International wyróżnia następujące dialekty: środkowy amis (haian ami, hsiukulan ami), tawalong-wataan (kuangfu, kwangfu), południowy amis (hengch’un amis, peinan, taitung), chengkung-kwangszan, północny amis (nanszi amis)[1]. W 2002 roku językiem amis posługiwało się 138 tys. osób[1] – jest to jedyny język tajwański, któremu nie zagraża wymarcie[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Amis, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2016-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-03] (ang.).
- ↑ M. Ross: Formosan languages. W: Keith Brown, Sarah Ogilvie: Concise Encyclopedia of Languages of the World. Elsevier, 2010, s. 421. ISBN 978-0-08-087775-4. [dostęp 2016-11-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Słownik online języka amis. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)].
- Austronesian Basic Vocabulary Database: Basic Vocabulary Database: Language: Amis (Farang). [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-15)].
Media użyte na tej stronie
