Język arczyński
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 1 tys. | ||
| Pismo/alfabet | brak piśmiennictwa | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-1↗ | - | ||
| Kod ISO 639-2↗ | brak | ||
| Kod ISO 639-3↗ | aqc | ||
| IETF | aqc | ||
| Glottolog | arch1244 | ||
| Ethnologue | aqc | ||
| WALS | arc | ||
| SIL | ARC | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język arczyński (nazwa własna Аршиштиб) – jeden z niewielkich języków kaukaskich, używany przez Arczynów. Należy do zespołu samurskiego, podgrupy dagestańskiej w grupie północno-wschodniej (nachsko-dagestańskiej) języków kaukaskich. Przez niektórych badaczy uważany jest za dialekt lezgińskiego.
Język ten używany jest przez maksymalnie ok. 1000 osób (2000) w osiedlu Arczin (Arczib) w południowym Dagestanie oraz sześciu niewielkich wioskach w okolicy. Nazwa języka wywodzi się od nazwy wsi, w której zamieszkują użytkownicy języka.
Język ten nie wykształcił piśmiennictwa. Jest używany wyłącznie w sytuacjach nieformalnych, w domu, wśród przyjaciół. W charakterze języka literackiego używany jest język awarski, jako największy język literacki Dagestanu. Niektórzy Arczynowie znają także rosyjski, jako język urzędowy Federacji Rosyjskiej.
Studia nad językiem arczyńskim zapoczątkował niemiecki kaukazolog Adolf Dirr (1867–1930), publikując w 1908 r. w Tbilisi rozprawę pt. Арчинский язык.
Linki zewnętrzne
- Bibliografia prac dotyczących języka arczyńskiego. tooyoo.l.u-tokyo.ac.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-01-09)].