Język autentyczny

Język autentyczny – ustalony przez strony język wiążący traktatu, który stanowi podstawę jego wykładni. Zgodnie z Konwencją Wiedeńską o prawie traktatów z 23 maja 1969 r. (art. 31 - 33) jeżeli tekst traktatu został ustalony jako autentyczny w dwóch lub więcej językach, traktat ma jednakową moc w każdym z tych języków, chyba że traktat postanawia lub strony uzgodniły, iż w przypadku rozbieżności tekst w określonym języku jest rozstrzygający[1]. Przyjmuje się domniemanie, że wyrazy użyte w traktacie mają to samo znaczenie w każdym z tekstów autentycznych. Traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście, oraz w świetle przedmiotu i celu traktatu, odrzucając interpretacje prowadzące do rezultatu wyraźnie absurdalnego lub nierozsądnego (art. 32)[2].

Porozumienie z 8 sierpnia 1945 tworzące Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze sporządzono w językach: angielskim, francuskim i rosyjskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo miarodajny wedle art. VII. Karta ONZ w art. 111 głosi, że jej teksty chiński, francuski, rosyjski, angielski i hiszpański są jednakowo autentyczne, podobne klauzule zawierają traktaty zawarte pod auspicjami tej organizacji[3]. Językami autentycznymi Konwencji MOP są francuski i angielski[4].

Ustawa o języku polskim w art. 6 postanawia: Umowy międzynarodowe zawierane przez Rzeczpospolitą Polską powinny mieć polską wersję językową, stanowiącą podstawę wykładni, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Przypisy

  1. ↑ Np. Konwencja ramsarska została spisana w języku angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim; wg art. 12 w razie rozbieżności tekst angielski jest rozstrzygający.
  2. ↑ Ustalanie wersji miarodajnej jest zbędne, jeżeli układ zawarto w jednym języku. Np. sojusz polsko-rumuński czy układy z Locarno spisano po francusku.
  3. ↑ Np. Konwencja o prawie traktatów w art. 85, Konwencja o niestosowaniu przedawnienia wobec zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości w art. XI, Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych w art. 53, Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych w art. 31. W części umów obok tych pięciu języków wymieniony jest jeszcze język arabski, np. Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników, sporządzona w Nowym Jorku dnia 18 grudnia 1979 r. art. 20.
  4. ↑ Konwencje MOP: standardowe postanowienie końcowe