Język bemba
| Obszar | Zambia (Prowincja Północna, Luapula, Copperbelt) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 1,5 mln (1982) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Zambia | ||
| Organ regulujący | Ministerstwo Edukacji Zambii | ||
| Ethnologue | 2 prowincjonalny↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-1↗ | rn | ||
| Kod ISO 639-2↗ | bem | ||
| Kod ISO 639-3↗ | bem | ||
| IETF | bem | ||
| Glottolog | bemb1257 | ||
| Ethnologue | bem | ||
| GOST 7.75–97 | бем 097 | ||
| WALS | bem | ||
| SIL | bem | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bemba, także chibemba, iciwemba, wemba – język z rodziny bantu, używany przez lud Bemba w Zambii i przygranicznych terenach Demokratycznej Republiki Konga. W 1982 roku liczba mówiących wynosiła ok. 1,5 mln. Przez niektórych lingwistów uważany jest za hipotetyczne jądro języków bantu[1]. Blisko spokrewniony z językiem lunda. W ciągu drugiej połowy XX wieku wykształciła się nowa odmiana, tzw. język bemba miejski, który obecnie szybko staje się językiem wehikularnym na obszarze całej Zambii. Powstaje w nim bogata literatura. Do znanych autorów zalicza się Stephen Mpashi.
Przypisy
- ↑ Zob. hipoteza M. Guthriego na temat pochodzenia języków bantu w haśle języki bantu.
Bibliografia
- Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 39, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).
- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 176, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177.