Język bhili
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 1,3 mln (cała grupa bhil 5,6 mln (2001))[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | inc | ||
| Kod ISO 639-3↗ | bhb | ||
| IETF | bhb | ||
| Glottolog | bhil1251 | ||
| Ethnologue | bhb | ||
| WALS | bhi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bhili – język indoaryjski używany przez 1 mln Bhilów oraz ok. 300 tys. członków plemienia Patelia w indyjskim stanie Madhya Pradesh[1]. Zapisywany jest pismem dewanagari.
Grupa 19 blisko spokrewnionych języków plemiennych jest określana nazwą „bhil”; liczy ona w sumie 5,6 mln osób[2][1] mieszkających na wschód od miasta Ahmedabad w stanie Gudźarat. Języki te są blisko spokrewnione z językami gudźarati i radżastani.
Przypisy
Bibliografia
- Anantrao Bodhankar, Bhillori (Bhilli)-English Dictionary. Pune: Tribal Research & Training Institute, 2002 (ang.).
- L. Jungblut, A Short Bhili Grammar of Jhabua State and Adjoining Territories. S.l: s.n, 1937 (ang.).
- Charles S. Thompson, Rudiments of the Bhili Language. Ahmedabad [India]: United Printing Press, 1895 (ang.).