Język birmański

Ten artykuł od 2021-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

မြန်မာဘာသာစကား

Obszar	Mjanma, Tajlandia, Bangladesz, Malezja,
Liczba mówiących	język ojczysty: 35 mln drugi język: 10 mln[1]
Pismo/alfabet	birmańskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki chińsko-tybetańskie Języki tybeto-birmańskie Język birmański
Status oficjalny
język urzędowy	Mjanma
Organ regulujący	Komisja Języka Birmańskiego
UNESCO	1 bezpieczny↗
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	my
Kod ISO 639-2↗	mya/bur
Kod ISO 639-3↗	mya
IETF	my
Glottolog	nucl1310, sout3159
Ethnologue	mya
GOST 7.75–97	бир 105
WALS	brm
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku birmańskim Słownik języka birmańskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język birmański (birm. မြန်မာဘာသာစကား) – język z grupy tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich, używany jako język ojczysty przez około 35 milionów ludzi należących do grupy etnicznej Bamarów oraz przez dalsze 10 milionów jako środek komunikacji ponadetnicznej w Mjanmie, gdzie ma status języka urzędowego. Do jego zapisu stosuje się pismo birmańskie.

Birmański język literacki silnie różni się od języka mówionego (dyglosja), niektórzy językoznawcy uważają je nawet za dwa odmienne języki. Większość oficjalnego słownictwa birmańskiego to zapożyczenia z pali z birmańską wymową. Prawie każdy element gramatyki i wiele często używanych słów mają dwa warianty. Literackiej odmiany birmańskiego uczy się w szkołach i używa w piśmie oraz w sytuacjach oficjalnych, natomiast odmiana mówiona występuje w literaturze nieoficjalnej (np. w komiksach) oraz w codziennej komunikacji.

Birmański język literacki opiera się na dialekcie centralnym^[2].

Jest językiem tonalnym. Wyróżnia się pięć tonów:^[3]

• ton wysoki, sylaba krótka
• ton opadający, sylaba długa
• ton niski, równy, sylaba długa
• sylaba krótka zakończona zwarciem krtaniowym
• sylaba słaba (zredukowana)

Pod względem składni należy zasadniczo do typu SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie), ale zdania mogą mieć też strukturę OSV, czyli czasownik zawsze znajduje się na końcu zdania.

Przypisy

Bibliografia

• Alfred FranciszekA.F. Majewicz Alfred FranciszekA.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).
• Vicky Bowman: Burmese. Lonely Planet, seria: Lonely Planet Phrasebooks. ISBN 978-1-74104-027-2. (ang.).
• Peter K. Austin: 1000 języków. Olszanica: Bosz, 2009, s. 162. ISBN 978-83-7576-057-6.

Linki zewnętrzne

• Burmese, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], Dallas: SIL International [dostęp 2009-09-22]  (ang.).
• Strona o nauce birmańskiego. salika.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-20)]. (ang.).
• Wiadomości BBC w języku birmańskim (birm.)
• Słownik języka birmańskiego (ang.)