Język bugijski

Ten artykuł od 2021-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

ᨅᨔ ᨕᨘᨁᨗ

Obszar	Indonezja – wyspy Sulawesi, Jawa i Sumatra, również Malezja (Sabah)
Liczba mówiących	ok. 4 mln w Indonezji[1]
Pismo/alfabet	łacińskie (dawniej lontara)
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki południowocelebeskie(ang.) Języki bugijskie Język bugijski
Status oficjalny
Ethnologue	3 środek szerszej komunikacji↗
Kody języka
Kod ISO 639-2↗	bug
Kod ISO 639-3↗	bug
IETF	bug
Glottolog	bugi1244
Ethnologue	bug
GOST 7.75–97	буг 123
WALS	bug
SIL	BUG
Występowanie
Zasięg geograficzny języka bugijskiego na Sulawesi
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku bugińskim
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bugijski (ᨅᨔ ᨕᨘᨁᨗ Basa Ugi) – język austronezyjski rozpowszechniony wśród ludu Bugijczyków, zamieszkującego zwłaszcza w południowej części indonezyjskiej wyspy Sulawesi. Istnieją również skupiska Bugijczyków na innych wyspach, takich jak Jawa i Sumatra, na Półwyspie Malajskim oraz na Filipinach.

Do zapisu języka bugijskiego stosuje się alfabet łaciński^[1]. Tradycyjnie służyło do tego pismo lontara, sporządzano w nim manuskrypty na liściach palmowych. Obecnie jego użycie jest ograniczone do zastosowania ozdobno-rytualnego, np. podczas ceremonii ślubnych. Jeszcze przed przybyciem Holendrów w XVIII w. misjonarz B.F. Matthews przetłumaczył na język bugijski Biblię oraz opracował opis gramatyczny i słownik tego języka.

Zobacz też

• język makasarski

Przypisy

Bibliografia

• Alfred FranciszekA.F. Majewicz Alfred FranciszekA.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).