Język buru

li fuk Buru
Obszar

wyspa Buru (Moluki, Indonezja)

Liczba mówiących

33 tys. (1989, Indonezja)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue6a żywy↗
Kody języka
Kod ISO 639-3↗mhs
IETFmhs
Glottologburu1303
Ethnologuemhs
WALSbuu
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język buru (li fuk Buru[1]) – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, przez grupę etniczną Buru. Według danych z 1989 roku ma ponad 30 tys. użytkowników w Indonezji[2].

Ethnologue (wyd. 18) podaje, że jest w użyciu w 70 wsiach na wyspie Buru. Stanowi główny język miejscowej ludności[2]. Pewni jego użytkownicy zamieszkują także Ambon, Dżakartę i Holandię[3].

Dzieli się na kilka dialektów: buru centralny (rana, wae geren, wae kabo), fogi (li emteban, tomahu), masarete (buru południowy), wae sama (waesama)[2]. Lisela również bywa rozpatrywany jako jego dialekt[3][4][5]. W użyciu są także inne języki, takie jak indonezyjski i malajski amboński[2][5].

Szeroko zakrojone badania nad językiem buru prowadzili w latach 80. XX wieku australijscy misjonarze i etnografowie: Charles E. Grimes i Barbara Dix Grimes[6][7][8].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].

System dźwiękowy

W języku buru występuje pięć samogłosek oraz siedemnaście spółgłosek[9]. W taki oto sposób przedstawia się jego system dźwiękowy:

Fonemy spółgłoskowe języka buru
wargoweapikalnelaminalnetylnojęzykowe
zwartep  bt̪  dtʃ  (dʒ)k  g
szczelinowefsh
nosowemnŋ
bocznel
drżącer
półotwartewj
Fonemy samogłoskowe języka buru
przedniecentralnetylne
przymknięteiu
środkoweeo
otwartea

Zobacz też

  • język kei

Przypisy

  1. ↑ Barbara Dix Grimes: Knowing Your Place: Representing relations of precedence and origin on the Buru landscape. W: The Poetic Power of Place: Comparative Perspectives on Austronesian Ideas of Locality. Canberra: ANU Press, 2006. DOI: 10.22459/PPP.09.2006. ISBN 978-1-920942-86-1. (ang.).
  2. ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Buru, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-02] (ang.).
  3. ↑ a b Charles E. Grimes, Wesly Lesnussa: Buru (Masarete). W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Wyd. e-book (2011). Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 623–636, seria: Trends in Linguistics. Documentation [TiLDOC] 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.623. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
  4. ↑ Charles E. Grimes: Digging for the Roots of Language Death in Eastern Indonesia: The Cases of Kayeli and Hukumina. W: Margaret Florey (red.): Endangered Languages of Austronesia. Oxford: Oxford University Press, 2009, s. 73–89. DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199544547.003.0004. ISBN 978-0-19-157121-3. OCLC 507435850. [dostęp 2022-08-01].
  5. ↑ a b Charles E. Grimes: Defining speech communities on Buru Island: a look at both linguistic and non-linguistic factors. W: Charles E. Grimes (red.): Spices from the East: Papers in Languages of Eastern Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics. Research School of Pacific and Asian Studies. The Australian National University, 2000, s. 73–103, seria: Pacific Linguistics 503. DOI: 10.15144/PL-503.73. ISBN 978-0-85883-460-6. OCLC 46827844. (ang.).
  6. ↑ Publications by Barbara Dix Grimes, SIL International [dostęp 2020-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-04].
  7. ↑ Publications by Charles E. Grimes, SIL International [dostęp 2020-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-05].
  8. ↑ Chuck & Barbara Grimes, Wycliffe Bible Translators, Bethel Grove Bible Church [zarchiwizowane z adresu 2010-10-19] (ang.).
  9. ↑ Charles E Grimes, The Buru language of Eastern Indonesia, praca doktorska, Australian National University, 1991, DOI: 10.25911/5d763986bcd89, OCLC 222997797 (ang.).