Język cia-cia
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 80 tys. (2005)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | cia | ||
| IETF | cia | ||
| Glottolog | ciac1237 | ||
| Ethnologue | cia | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język cia-cia, także: buton (a. butung), buton południowy[1][2][3] (bahasa cia-cia) – język austronezyjski używany w południowej części wyspy Buton w pobliżu Sulawesi w Indonezji. Według danych z 2005 roku posługuje się nim blisko 80 tys. osób[1].
Język ten uzyskał międzynarodowy rozgłos w 2009, gdy media podały po wywiadzie udzielonym przez burmistrza miasta Bau-Bau, że dokonywane są przymiarki do wprowadzenia koreańskiego alfabetu hangul jako oficjalnego systemu pisma dla cia-cia[4]. Wiadomość ta została później zdementowana[5].
Nazwa „cia-cia” ma negatywne zabarwienie, ale pozostaje w powszechnym użyciu[2][3]. Określenie to pochodzi od formy przeczenia „cia”[1].
Liczebniki w języku cia-cia[6]
| Język polski | jeden | dwa | trzy | cztery | pięć | sześć | siedem | osiem | dziewięć | dziesięć |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Język indonezyjski | satu | dua | tiga | empat | lima | enam | tujuh | delapan | sembilan | sepuluh |
| Język cia-cia (hangul) | 디세 | 루아 | 똘루 | 빠아 | 을리마 | 노오 | 삐쭈 | 활루 | 시우아 | 옴뿔루 |
| Zapis łaciński | dise | rua | tolu | pa'a | lima | no'o | picu | walu | siua | ompulu |
Zobacz też
- Buton – grupa etniczna
Przypisy
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Cia-Cia, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 622. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. (ang.).
- ↑ a b William Bright: International Encyclopedia of Linguistics. T. 3. New York: Oxford University Press, 1992, s. 15. ISBN 978-0-19-505196-4. [dostęp 2022-11-04]. (ang.).
- ↑ Choe Sang-Hun: South Korea's Latest Export: Its Alphabet. The New York Times, 2009-09-11. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
- ↑ Lee Tae-hoon: Hangeul didn’t become Cia Cia’s official writing. The Korea Times, 2010-10-06. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-04)]. (ang.).
- ↑ Numbers in Austronesian Languages. zompist.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
Bibliografia
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).