Język czeczeński

нохчийн мотт
noxçiyŋ mott
Obszar	Federacja Rosyjska (Czeczenia)
Liczba mówiących	ok. 1,4 mln
Pismo/alfabet	zmodyfikowana cyrylica lub łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki kaukaskie; Języki północno-wschodniokaukaskie; Języki nachskie; Język czeczeński;
Status oficjalny
język urzędowy	Czeczenia
Organ regulujący	Czeczeńska Akademia Nauk↗
UNESCO	2 wrażliwy↗
Ethnologue	2 prowincjonalny↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	ce
Kod ISO 639-2↗	che
Kod ISO 639-3↗	che
IETF	ce
Glottolog	chec1245
Ethnologue	che
GOST 7.75–97	нох. 785
WALS	chc
SIL	CJC
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku czeczeńskim
	Słownik języka czeczeńskiego; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język czeczeński (czecz. нохчийн мотт^[2], noxçiyŋ mott) – język Czeczenów, zamieszkujących głównie autonomiczną republikę Czeczenii, wchodzącą w skład Federacji Rosyjskiej. Należy do języków nachskich (nachijskich), tworzących podgrupę wśród języków nachsko-dagestańskich (północno-wschodnich) w ramach hipotetycznej wielkiej rodziny języków dene-kaukaskich. Jest to język ergatywny.

Bardzo rozbieżne są dane mówiące o liczbie użytkowników języka czeczeńskiego, co wiąże się przede wszystkim z bardzo skomplikowaną sytuacją w samej Czeczenii oraz niemożnością oszacowania ogromnych strat ludnościowych podczas wojen rosyjsko-czeczeńskich. Według spisu powszechnego, przeprowadzonego w 1989 r. język ten jako ojczysty na terenie byłego ZSRR zadeklarowało 893 tys. osób. Główne grupy użytkowników języka czeczeńskiego koncentrowały się wówczas na terenie republiki autonomicznej Czeczenii, oraz północnych terenach Dagestanu (w okolicach miasta Chasawiurt). Obecnie sytuacja jest o wiele bardziej złożona i choć główna masa użytkowników języka nadal zamieszkuje przede wszystkim Czeczenię, to znacznie powiększyła się emigracja, przede wszystkim do sąsiednich republik Federacji Rosyjskiej (Dagestan, Inguszetia), ale także np. do Moskwy. Wielu Czeczenów szukając azylu udało się na teren Europy Zachodniej. Czeczeni zamieszkują także Gruzję (tzw. Kistowie), Turcję oraz kraje arabskie (Jordania, Syria).

Język czeczeński genetycznie najbliżej spokrewniony jest z językiem inguskim. Językoznawcy wyróżniają osiem dialektów języka czeczeńskiego, a także kilka drobniejszych gwar lokalnych. Różnice między poszczególnymi dialektami nie uniemożliwiają porozumienia między ich użytkownikami.

Pierwszą wyczerpującą pracę poświęconą językowi czeczeńskiemu napisał rosyjski językoznawca i kaukazolog, Piotr Uslar (1816–1875).

Fonetyka

Wśród języków kaukaskich czeczeński wyróżnia się bardzo rozbudowanym systemem wokalicznym (samogłoski krótkie, długie, umlautowane, dyftongi, tryftongi, także nosowe), oraz – podobnie jak w przypadku innych języków tej rodziny bardzo skomplikowanym systemem spółgłoskowym (spółgłoski proste, geminowane, ejektywne, faryngalne). Akcent wyrazowy pada zawsze na początkową sylabę wyrazu.

Spółgłoski

Według Johanny Nichols^[3], język czeczeński posiada następujące spółgłoski:

	wargowe	zębowe	zadziąsłowe	miękko podniebienne	języczkowe	gardłowe	krtaniowe
zwarte	p b pʼ	t d tʼ		k ɡ kʼ	q qʼ		ʔ
zwarto-szczelinowe		ʦ ʦ'	ʧ ʤ ʧ'
szczelinowe	f^[4]	s z	ʃ ʒ	x ɣ		ħ ʕ	h
nosowe	m	n
uderzeniowe		ɾ
półotwarte	w	l	j

Spółgłoska /w/ jest wymawiana jako [v] przed samogłoskami przednimi. Spółgłoski /p/, /t/, /n/, /l/ i /s/ mogą ulegać geminacji, natomiast geminata /k:/ przeszła w /xk/.

Samogłoski

Przednie niezaokrąglone	Przednie zaokrąglone	Tylne
ɪ i ː	y y ː	ʊ u ː
j e i e	ɥø y ø	w o u o
e̞ e̞ː	ø ø ː	o̞ o̞ː
æ æ ː		ə ɑ ː

Występują również dwugłoski opadające: [a i], [a u], [ə i], [e i], [e u], [o i] i [o u].

Gramatyka

Język czeczeński jest ergatywny i aglutynacyjny, podstawowym szykiem zdania jest SOV. Podobnie jak w niektórych językach afrykańskich, występują klasy rzeczowników, do których dopasowuje się forma orzeczenia (przez zmianę początkowej spółgłoski):

Przykład	W cyrylicy	W alfabecie łacińskim
Musa idzie	Муса воьду	Musa vödu
Fatima idzie	ПетIамат йоьду	Pethamat yödu
dziecko idzie	бер доьду	ber dödu
krowa idzie	етт боьду	yett bödu

W języku tym występuje 8 przypadków (дожараш / doƶaraş), w tym kilka niewystępujących w językach indoeuropejskich:

Przypadek	W cyrylicy	W alfabecie łacińskim
mianownik	кор	kor („okno”)
dopełniacz	коран	koran
celownik	корана	korana
ergatyw	коро	koro
narzędnik	кораца	koraca
allatyw	корах	korach
miejscownik	коре	kore
komparatyw	корал	koral

Przymiotniki mają dwa przypadki: mianownik i obiektyw (z końcówką -чу / -çu )

Końcówką liczby mnogiej jest -ш / -ş (кораш / koraş - okna) lub -й / -y (наной / nanoy - matki). W niektórych wyrazy samogłoski zmieniają się w odmianie, np. w wyrazie „góra” (лам / lam, w liczbie mnogiej: лаьмнаш / lämnaş).

Istnieje również obce językom indoeuropejskim rozróżnienie między „my” inkluzywnym (вай / vay) i ekskluzywnym (тхо / txo). Czasowniki nie odmieniają się przez osoby. Występują cztery formy czasownika (bezokolicznik, czas teraźniejszy, przeszły dokonany i niedokonany), niektóre czasowniki mogą też przybierać formę iteratywną oznaczającą wielokrotne powtórzenie czynności. W morfologii werbalnej dużą rolę odgrywają przegłosy.

Pismo

Alfabet arabski dla języka czeczeńskiego

Do 1925 r. piśmiennictwo w języku czeczeńskim zapisywane było alfabetem arabskim. Od początku lat 20. XX w. podejmowano próby stworzenia nowego języka literackiego, na potrzeby którego dostosowano do dźwięków czeczeńskich alfabet łaciński. Alfabet ten był w użyciu do 1938 r., kiedy to wprowadzona została, jako nowy obowiązujący alfabet, zmodyfikowana cyrylica. W celu oddania rozbudowanego czeczeńskiego systemu fonetycznego cyrylicę poszerzono o znak I, który – stawiany po różnych innych znakach, może zmieniać ich znaczenie. W odróżnieniu od cyrylicy rosyjskiej, gdzie zasadniczo rzecz biorąc nie wykorzystuje się dwuznaków i trójznaków na oznaczenie jednego dźwięku (z wyjątkiem obcojęzycznych pożyczek typu джигит), w cyrylicy czeczeńskiej dwu- i trójznaki są często spotykane (np. dwuznak yь na oznaczenie samogłoski [y] lub trójznak уьй na oznaczenie [y :]). Od 1991 r. podejmowano próby ponownego wprowadzenia alfabetu łacińskiego, jednak wojna i wiążąca się z nią całkowita ruina czeczeńskich instytutów naukowych mogących nadzorować taką zmianę, utrudniają pracę nad nową pisownią. Alfabet łaciński używany jest chętniej przez władze Czeczeńskiej Republiki Iczkerii, a cyrylica – przez władze prorosyjskie.

Cyrylica	nazwa	alf. łaciński	nazwa	IPA
А а	а	A a	a	/ə /, /ɑ ː /
Аь аь	аь	Ä ä	ä	/æ /, /æ ː /
Б б	бэ	B b	be	/b /
В в	вэ	V v	ve	/v /
Г г	гэ	G g	ge	/ɡ /
Гӏ гӏ	гӏа	Ġ ġ	ġa	/ɣ /
Д д	дэ	D d	de	/d /
Е е	е	E e	e	/e /, /ɛ ː /, /j e /, /i e /
Ё ё	ё	yo		/j o / etc.
Ж ж	жэ	Ƶ ƶ	ƶe	/ʒ /, /dʒ /
З з	зэ	Z z	ze	/z /, /dz /
И и	и	I i	i	/ɪ /
Ий ий		Ii ii		/i ː /
Й й (я, ю, е)	доца и	Y y	doca i	/j /
К к	к	K k	ka	/k /
Ккх ккх		Kk kk		/k ː /
Кх кх	кх	Q q	qa	/q /
Кхкх кхкх		Qq qq		/q ː /
Къ къ	къа	Q̇ q̇	q̇a	/qʼ /
КI кI	кIа	Kh kh	kha	/kʼ /
Л л	лэ	L l	el	/l /
М м	мэ	M m	em	/m /
Н н	нэ	N n	en	/n /
О о	о	O o	o	/o /, /ɔ ː /, /w o /, /u o /
Оь оь	оь	Ö ö	ö	/ɥø /, /y ø /
П п	пэ	P p	pe	/p /
Пп пп		Pp pp		/p ː /
Пӏ пӏ	пIа	Ph ph	pha	/pʼ /
Р р	рэ	R r	er	/r /
Рхӏ рхӏ		Rh rh		/r̥/
С с	сэ	S s	es	/s /
Сс сс		Ss ss		/s ː /
Т т	тэ	T t	te	/t /
Тт тт		Tt tt		/t ː /
Тӏ тӏ	тӏа	Th th	tha	/tʼ /
У у	у	U u	u	/u ʊ /
Ув ув		Uu uu		/u ː /
Уь уь	уь	Ü ü	ü	/y /
Ф ф	фэ	F f	ef	/f /
Х х	хэ	X x	xa	/x /
Хь хь	хьа	Ẋ ẋ	ẋa	/ʜ /
Хӏ хӏ	хӏа	H h	ha	/h /
Ц ц	цэ	C c	ce	/ts /
ЦI цI	цIа	Ċ ċ	ċe	/ts ʼ/
Ч ч	чэ	Ç ç	çe	/tʃ /
Чӏ чӏ	чIа	Ç̇ ç̇	ç̇e	/tʃ ʼ/
Ш ш	шэ	Ş ş	şa	/ʃ /
Щ щ	щэ
(Ъ) ъ	чӏогӏа хьаьрк	Ə ə	ç̇oġa ẋärk	/ʔ /
(Ы) ы	ы
(Ь) ь	кӏеда хьаьрк
Э э	э	E e	e	/e / etc.
Ю ю	ю	yu		/j u / etc.
Юь юь	юь	yü		/j y / etc.
Я я	я	ya		/j a / etc.
Яь яь	яь	yä		/j æ / etc.
Ӏ ӏ	ӏа	J j	ja	/ʡ /, /ˤ /

Liczebniki

W języku czeczeńskim występuje dwudziestkowy system liczbowy; liczby poniżej stu przedstawia się jako wielokrotności liczby 20 plus reszta.

Liczebnik	W cyrylicy	W alfabecie łacińskim	Liczebnik	W cyrylicy	W alfabecie łacińskim
1	цхьаъ	cẋa'	11	цхьайтта	cẋaytta
2	шиъ	şi'	12	шийтта	şiytta
3	кхоъ	qo'	13	кхойтта	qoytta
4	диъ	di'	14	дейтта	deytta
5	пхиъ	pxi'	15	пхийтта	pxiytta
6	йалх	yalx	16	йалхитта	yalxitta
7	ворхI	worh	17	вуьрхIитта	vürhitta
8	бархI	barh	18	берхитта	berhitta
9	исс	iss	19	тIкъайоьсанна	tq̇ayösanna
10	итт	itt	20	тIкъа	tq̇a

Przykłady bardziej złożonych liczebników:

37 - тIкъе вуьрхIитта / tq̇e vürhitta (20+17),
62 - кхузтIкъе шиъ / quztq̇e şi' (3×20+2)

Podstawowe zwroty

Tak – ХІаъ
Nie – ХІан-хІа
Witaj! – Салам!
Dzień dobry – Де дика хуьлда хьан
Dobry wieczór – Суьйре дика хуьлда хьан
Dziękuję – Баркалла
Jak się masz? – Могушалла муха ю хьан?
Dobrze, w porządku (odpowiedź na pytanie powyżej) – Сан гIулакх дика ду
Jak się nazywasz? – Хьан цIе хIун ю?
Nazywam się ... – Сан цIе ... ю
Żegnaj, do widzenia – Iодика йойла хьан

Przypisy

↑ Chechen. ethnologue.com. [dostęp 2015-06-15]. (ang.).
↑ И. Т. Карасаев, А. Г. Мациев: Русско-чеченский словарь/Оьрсийн-нохчийн словарь. Москва: Оьрсийн мотт, 1978, s. 695. (ros.).
↑ Indigenous Language of the Caucasus (Chechen)
↑ Spółgłoska /f/ pojawia się tylko w wyrazach zapożyczonych z języków europejskich

Linki zewnętrzne

Samouczek czeczeńskiego na Wikibooks (ang.)
Słownik czeczeńsko-rosyjski. ingush.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-06)].
Korpus języka czeczeńskiego

[1] Chechen. ethnologue.com. [dostęp 2015-06-15]. (ang.).

[2] И. Т. Карасаев, А. Г. Мациев: Русско-чеченский словарь/Оьрсийн-нохчийн словарь. Москва: Оьрсийн мотт, 1978, s. 695. (ros.).

[3] Indigenous Language of the Caucasus (Chechen)

[4] Spółgłoska /f/ pojawia się tylko w wyrazach zapożyczonych z języków europejskich

[5] Język prakartwelski nie jest językiem kartwelskim, lecz przodkiem wszystkich języków kartwelskich

[1]

[2]

[3]

[4]

[A]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne