Język dalmatyński

Ten artykuł od 2021-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Viklasun, Ragusan

Obszar	Chorwacja (Dalmacja), Czarnogóra (Kotor)
Liczba mówiących	język wymarły w 1898
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki wschodnioromańskie Język dalmatyński
Status oficjalny
UNESCO	6 wymarły↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	ro
Kod ISO 639-2↗	roa
Kod ISO 639-3↗	dlm
IETF	dlm
Glottolog	dalm1243
Występowanie
Miasta i wyspy, gdzie mówiono w języku dalmatyńskim
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Słownik języka dalmatyńskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język dalmatyński – wymarły język z grupy romańskiej (podgrupa italoromańska), używany w średniowieczu w kilku miastach na wybrzeżu Dalmacji: Dubrownik (dalmat.: Ragusa), Split (Spalato), Zadar (Zara) i Trogir (Trau) oraz na wyspach: Cres (dalmat.: Crepsa), Krk (Vikla) i Rab (Arba), a także w jednej miejscowości w obecnej Czarnogórze – Kotorze (Cattaro).

Do końca XVI wieku wyszedł nieomal z użycia, wyparty przez język wenecki i język chorwacki, jedynie na wyspie Krk przetrwał aż do 10 czerwca 1898, kiedy zmarł ostatni użytkownik tego języka – Tuone Udaina. Dalmatyński posiadał dwie grupy dialektów: południowe – raguzańskie i północne – wiklańskie. Najbardziej zbliżony był do języka istriockiego. Niedawno pojawiła się inicjatywa wskrzeszenia tego języka i opracowania języka nowodalmatyńskiego.

Linki zewnętrzne

• Dane Ethnologue dla języka dalmatyńskiego