Język eniecki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 43 (2010)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| Glottolog | enet1250 | ||
| WALS | ene | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język eniecki[2], także: enecki, jenisej-samojedzki[3] (Онэй база) – język z grupy języków samojedzkich (rodzina uralska), używany na Półwyspie Tajmyrskim w Kraju Krasnojarskim[4]. Jest językiem zanikającym; posługuje się nim mała część populacji enieckiej na terenie Federacji Rosyjskiej (jego użytkownicy to osoby w podeszłym wieku). Dzieli się na dwie odmiany o niskim poziomie wzajemnej zrozumiałości[5][6].
Przypisy
- ↑ Население Российской Федерации по владению языками (ros.). gks.ru. [dostęp 2022-02-13].
- ↑ Zdzisław Wąsik, Z zagadnień ekologii języka, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993, s. 95, ISBN 978-83-229-0868-6 [dostęp 2022-02-13] (pol.).
- ↑ Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 48, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ Jozef Genzor, Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, s. 259–260, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Enets, Forest, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-03] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Enets, Tundra, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).