Język fon
| Obszar | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ponad 2 mln | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| Kod ISO 639-2↗ | fon | ||||||
| Kod ISO 639-3↗ | fon | ||||||
| IETF | fon | ||||||
| Glottolog | fonn1241 | ||||||
| Ethnologue | fon | ||||||
| GOST 7.75–97 | фон 743 | ||||||
| WALS | fon | ||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język fon (nazwa własna: Fɔngbè, inne nazwy: dahomeen, djedji, fo, fogbe, fongbe, fonnu) – język nigero-kongijski z rodziny kwa, spokrewniony z językiem ewe. Używany jest w południowym Beninie, gdzie występuje w funkcji wehikularnej jako odrębny język poddany standaryzacji. Znajduje zastosowanie w środkach masowego przekazu.
Fon jest językiem tonalnym o typowym szyku zdania SVO. Reprezentuje typ izolujący.
Dialekty
- agbome
- arohun
- gbekon
- kpase
Alfabet
| Wielkie litery | A | B | C | D | Ɖ | E | Ɛ | F | G | GB | I | J | K | KP | L | M | N | NY | O | Ɔ | P | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Małe litery | a | b | c | d | ɖ | e | ɛ | f | g | gb | i | j | k | kp | l | m | n | ny | o | ɔ | p | r | s | t | u | v | w | x | y | z |
| Dźwięk | a | b | tʃ | d | ɖ | e | ɛ | f | ɡ | ɡb | i | dʒ | k | kp | l | m | n | ɲ | o | ɔ | p | ɣ | s | t | u | v | w | x | j | z |
Bibliografia
- Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 76, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).