Język hmong

Hmoob
Obszar

Chińska Republika Ludowa, Tajlandia, Wietnam, Laos

Liczba mówiących

4 mln

Pismo/alfabet

łacińskie, pahawh hmong, alfabet Pollarda

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue5 rozwojowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-3↗cqd
IETFcqd
Glottologchua1256
Ethnologuecqd
WALShmo
SILhmn
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język hmong – język z rodziny hmong-mien (miao-yao), używany przez Hmongów zamieszkujących Chiny, Tajlandię, Laos i Wietnam. Jest bardzo zróżnicowany dialektalnie, niektóre z tych odmian są wzajemnie niezrozumiałe, dlatego też baza Ethnologue traktuje go jako tzw. makrojęzyk, grupujący ponad 20 spokrewnionych języków[1].

Charakterystyka

Język/i hmong należy/-ą do języków tonalnych. W niektórych odmianach tego języka (np. dialekt Białych Hmongów) jest ich osiem. Dla porównania: chiński mandaryński posiada cztery tony, wietnamski sześć, tajski pięć[2]. W alfabecie łacińskim zaadaptowanym na potrzeby języka hmong tony zaznaczane są za pomocą (niewymawianej) spółgłoski na końcu sylaby, np. w odmianie używanej przez Zielonych Hmongów:

  • ton wysoki równy: raub „skrobać ziemię”
  • ton wysoki opadający rauj „młotek”
  • ton średni opadający raug „być zranionym”
  • ton średni równy rau „sześć”
  • ton średni rosnący rauv „rozpalić ogień”
  • ton niski krótki raum „nerka”
  • ton niski opadający raus „zmoczyć”[3]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ethnologue report for language code: hmn.
  2. ↑ Majewicz 1989 ↓, s. 192.
  3. ↑ Bradley 1991 ↓, s. 116.

Bibliografia

Linki zewnętrzne