Język ingryjski
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 100–150 osób | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | fiu | ||
| Kod ISO 639-3↗ | izh | ||
| IETF | izh | ||
| Glottolog | ingr1248 | ||
| Ethnologue | izh | ||
| WALS | izh | ||
| SIL | IZH | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ingryjski, zwany także iżorskim (ižoran keel) – język z grupy bałto-fińskiej języków uralskich, spokrewniony z fińskim i karelskim. Język ten używany przez niewielką liczbę osób należących do narodu Iżorian, zamieszkującego Ingrię, krainę historyczną w płn.-zach. Rosji (okolice Petersburga). Spośród 820 Iżorian żyjących w 1989 na terenie ówczesnej Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej język ingryjski był językiem ojczystym dla ok. 300 osób; obecnie ogólna liczba Iżorian spadła do 327 (2002 r.), zaś liczba używających ojczystego języka jest nieznana, prawdopodobnie jest to ok. 100–150 osób.
Od języka ingryjskiego (iżoriańskiego) używanego przez Iżorian należy odróżnić dialekt języka fińskiego, także nazywany ingryjskim, używany przez Ingrian – Finów osiadłych na terenie Ingrii w XVII i XVIII wieku. Dialektem tym posługuje się kilka tysięcy osób.
Bibliografia
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
