Język kaszmirski
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 7,1 mln[1] | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Indie (Dżammu i Kaszmir) | ||||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-1↗ | ks | ||||
| Kod ISO 639-2↗ | kas | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | kas | ||||
| IETF | ks | ||||
| Glottolog | kash1277 | ||||
| Ethnologue | kas | ||||
| GOST 7.75–97 | каш 294 | ||||
| WALS | kas | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język kaszmirski (कॉशुर, trb. kaśur lub کٲشُر trb. kaśur) – język dardyjski używany w Kaszmirze, spornym terytorium pomiędzy Indiami i Pakistanem. Jest językiem indoeuropejskim typu SVO. Posiada cztery przypadki gramatyczne: mianownik, dopełniacz, celownik oraz ergatyw.
Do zapisu języka kaszmirskiego używa się trzech alfabetów. Tradycyjnie zapisywano go pismem śarada, jednak dziś jego użycie ogranicza się niemal wyłącznie do celów religijnych przez Panditów. Współcześnie używany jest pismo persko-arabskie lub niekiedy pismo dewanagari. W związku z rozwojem komunikacji elektronicznej czasami spotyka się również transliterację w alfabecie łacińskim.
Ocenia się, że literatura kaszmirska ma około 750 lat, a więc mniej więcej tyle samo, co literatura we współczesnym języku angielskim. W 1919 brytyjski lingwista George Abraham Grierson stwierdził, że kaszmirski jest jedynym spośród języków dardyjskich posiadającym własną literaturę.