Język madurski
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 6,8 mln (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | mad | ||
| Kod ISO 639-3↗ | mad | ||
| IETF | mad | ||
| Glottolog | madu1247, nucl1460 | ||
| Ethnologue | mad | ||
| GOST 7.75–97 | мад 411 | ||
| BPS | 0091 4 | ||
| WALS | mdr | ||
| SIL | mad | ||
| Występowanie | |||
 Języki Jawy i okolic. Madurski oznaczony na zielono. | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język madurski (Basa Mathura) − język austronezyjski używany na wyspie Madura oraz we wschodniej części Jawy. Według danych z 2002 roku mówi nim blisko 6,8 mln osób (2000). Posługują się nim Madurowie[1].
Jest dość rozdrobniony dialektalnie, wyróżnia się trzy główne dialekty: zachodni, centralny i wschodni. Dialekt wschodni, a zwłaszcza wariant sumenep, pełni funkcję języka standardowego i jest odmianą stosowaną w mediach i edukacji[2]. Odmiana wysp Kangean jest słabo zrozumiała i bywa rozpatrywana jako odrębny język[2][3][4].
Wśród Madurów w użyciu są również języki indonezyjski i jawajski[1].
Charakteryzuje się znacznie bogatszym systemem fonetycznym niż sąsiednie, spokrewnione języki. W przeszłości zapisywany był pismem jawajskim, od pierwszych liter zwanym hanacaraka. Obecnie stosuje się przede wszystkim alfabet łaciński.
Został dobrze opisany w literaturze lingwistycznej[5]. Jest nauczany w szkołach[1].
Przypisy
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Madura, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03] (ang.).
- ↑ a b Clynes 2011 ↓, s. 485.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kangean, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Sebastian Nordhoff, Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath: Madurese. Glottolog 2.2. [dostęp 2014-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-05)]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Maduresic. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-25)]. (ang.).
Bibliografia
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- Adrian Clynes: Madurese. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Wyd. e-book (2011). Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 485–494, seria: Trends in Linguistics. Documentation [TiLDOC] 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.485. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. [dostęp 2021-08-30]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: presumably, Meursault2004 at en.wikipedia (not stated at original upload), Licencja: CC-BY-SA-3.0
People in Banyuwangi (noted in the red-marked area on the bottom right of Java island) are actually uses Osing language, not Balinese, although Balinese is also common because some Balinese also lived in that area.