Język manipuri
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 1,4 miliona[1] | ||
| Pismo/alfabet | bengalskie, meitei, łacińskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie (stan Manipur) | ||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 2 prowincjonalny↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | mni | ||
| Kod ISO 639-3↗ | mni | ||
| IETF | mni | ||
| Glottolog | mani1292 | ||
| Ethnologue | mni | ||
| GOST 7.75–97 | мни 433 | ||
| WALS | mei | ||
| SIL | MNI | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język manipuri (মনিপুরি, ꯃꯅꯤꯄꯨꯔꯤ), meitei-lon (মেইতেই লোন্, ꯃꯩꯇꯩ ꯂꯣꯟ), meitei-lol (মেইতেই লোল্, ꯃꯩꯇꯩ ꯂꯣꯜ) – główny język w indyjskim stanie Manipur, używany jako lingua franca do komunikacji pomiędzy różnymi grupami etnicznymi. Od 1992 język urzędowy (pod nazwą manipuri) w stanie Manipur, używany jest także w stanach Asam i Tripura oraz w Bangladeszu i Birmie.
Manipuri należy do grupy tybeto-birmańskiej sino-tybetańskiej rodziny językowej. Jest językiem tonalnym, nie należy go mylić z bishnupriya-manipuri, innym językiem używanym w Manipurze, należącym do rodziny języków indoeuropejskich.
Do XVIII w. manipuri posiadał własny system pisma (pismo meitei), obecnie jest najczęściej zapisywany alfabetem bengalskim, chociaż dawne pismo ostatnio przeżywa pewien renesans[2]; stosowany bywa także alfabet łaciński[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ethnologue report for language code: mni
- ↑ Manipuri language and alphabets, www.omniglot.com [dostęp 2017-11-24].
- ↑ jw.org.
Bibliografia
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).